بهار مؤمن

بهار فصل شکفتن است و زیبایی آن به این است که طبیعت از خواب زمستانی بیدار می‌شود.

بندگی را هم بهاریست و آن زمانی است که فطرت خداگرای انسان بیدار شده و قدم در راه بندگی خداوند بنهد. به همین دلیل هرزمانی که انسان با بیدار شدن از خواب غفلت، لباس عبودیت بر وجود خود بپوشاند، همان زمان بهار اوست. هرچند هنوز بهار طبیعت فرانرسیده باشد!

در تعبیری لطیف از حضرت امام صادق علیه‌السلام، زمستان به خاطر فرصتی که برای بندگی ایجاد می‌کند، به‌عنوان بهار مؤمن معرفی‌شده است. در آنجا که می‌فرمایند:

الشِّتَاءُ رَبِیعُ الْمُؤْمِنِ یَطُولُ فِیهِ لَیْلُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَى قِیَامِهِ وَ یَقْصُرُ فِیهِ نَهَارُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَى صِیَامِهِ ¹

زمستان، بهار مؤمن است، زیرا شب‌های زمستان بلند است و از طول شب جهت بپا خواستن (در نماز و دعا) کمک مى‏گیرد و روزهاى کوتاهش او را به گرفتن روزه مدد مى ‏نماید.

پاورقی:

1. الأمالی (شیخ صدوق ره) ؛ ص237