چند نکته تربیتی در مورد رفتار با فرزندان
با توجه به حساسیت مسئله تربیت فرزند، رعایت چند نکته در مورد رفتار با فرزندان لازم است:
1. با سخنان و برخوردهای تحقیرآمیز، عزتنفس فرزندان را از بین نبریم.
سرکوفتها و ملامتهای دائمی والدین، باعث ذلت نفس فرزندان شود.
بدین ترتیب شخصیت فردی و اجتماعی فرزندان تا حدودی از بین رفته و چه بسا از ارتکاب رفتارهای ناهنجار ابایی نخواهند داشت. زیرا حفظ شخصیت و عزت فردی و اجتماعی، یکی از مهمترین عوامل بازدارنده از ارتکاب رفتارهای ناصواب است.
2. هنگام انتقاد از فرزندان، فقط رفتار مذموم او را موردنقد قرار دهیم؛ نه اینکه سایر رفتارهای او را نیز زیر سؤال ببریم.
در این صورت فرزندان بدون اینکه مواضع مخالف بگیرند، انتقاد والدین را منصفانه و از باب خیرخواهی قلمداد میکنند و درصدد اصلاح بر خواهند آمد.
3. از مقایسه دائمی فرزندان با دیگران که باعث خودکمبینی آنان میشود پرهیز کنیم.
مقایسه دائمی فرزند با دیگران، بیشتر از اینکه انگیزه پیشرفت را در او ایجاد کند، باعث میشود که او احساس حقارت و کمارزشی کند.
4. بهجای تلاش برای بازرسی از حریم خصوصی فرزندان، مهارت خودکنترلی را به فرزندان بیاموزیم.
سعی کنیم او را نسبت به آسیبهای اخلاقی و اجتماعی توجیه کنیم تا در هنگام مواجهه با موقعیتهای ارتکاب خلاف و گناه، خود را کنترل کند.
البته این به معنا آن نیست که نسبت به آنچه در حریم خصوصی فرزندان میگذرد، بیتفاوت باشیم.
5. از هرگونه بایدونبایدهای بیجا و امرونهی فراوان که قدرت تصمیمگیری را از فرزندان سلب میکند پرهیز کنیم.
در غیر این صورت ارادهای برای تصمیمگیری حتی در امور جزئی نخواهد داشت و منتظر تعیین تکلیف از سوی والدین میشود. بدین ترتیب استقلال نداشته و نوعی وابستگی به والدین خواهد داشت.
6. هیچگاه انتظار زندگی ایدئال بدون عیب و نقص از فرزندانمان نداشته باشیم.
با توجه به اینکه و استعدادها و امکانات افراد باهم متفاوت است، انتظار از فرزندان هم باید بهتناسب داشتههای آنها باشد.
علاوه به راین که تحقق چنین زندگی رؤیایی، آسان نیست.
7. از کمبودهای اقتصادی نزد فرزندان ننالیم تا احساس حقارت و خودکمبینی نکنند.
بلکه با متذکر شدن سرمایههای غیرمادیشان، آنها را نسبت داشتههایشان راضی کنیم.
طوری که کمبودهای اقتصادی در نظرشان کماهمیت شده و معیار فضیلت را داشتههای انسانی، عاطفی و معنوی بدانند.
8. برای ارتباط بهتر با فرزندان، باید از دید آنان به مسائل نگاه کنیم.
چه بسا مسئله ای که در نظر ما چندان مهم نیست، برای آنها اهمیت داشته باشد. یا چیزی که برای آنها ناراحت کننده یا خوشحال کننده است، برای ما چنین نباشد.
در غیر اینصورت نمیتوانیم با او همزبان شده و به احساساتش پاسخ دهیم و در نتیجه منجر به عدم ایجاد ارتباط مؤثر با آنها میشود.
برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید به:
1. کتاب آموزش سبکهای فرزند پروری ، حمید صرّامی
2. برای تربیت صحیح فرزندان، رعایت این نکات در فضای منزل لازم است