دعایی مختصر و جامع

در روایت است که امیرالمؤمنین علیه‌السلام مشاهده کردند شخصی از دفتری مشغول به خواندن دعایی طولانی است.

در این هنگام حضرت خطاب به آن شخص فرمودند:

"یَا هَذَا الرَّجُلُ إِنَّ الَّذِی یَسْمَعُ الْکَثِیرَ هُوَ یُجِیبُ عَنِ الْقَلِیلِ"

ای شخص! آن خدایی که دعای زیاد و طولانی را می شنود، دعای مختصر را نیز اجابت می‌کند.

 

آن شخص عرض کرد:

ای مولای من پس چه دعایی بکنم؟

حضرت فرمودند: چنین می‌گویی:

 

"الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى کُلِّ نِعْمَةٍ وَ أَسْأَلُ اللَّهَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ"

(بحار الأنوار ؛ ج‏91 ؛ ص242)

 

شاید دلیل اینکه امیرالمؤنین علیه السلام این دعا را به جای آن دعای طویل سفارش کردند، این باشد که:

این دعا شامل فقراتی است که به نوعی دربردارندة همة حاجت های انسان از خداوند است.

زیرا شکر و سپاسگذاری از پروردگار را درضمن دارد.

الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى کُلِّ نِعْمَةٍ.

تمامی خواسته های خیر وچیزهایی که خیر و صلاح انسان در آن است را شامل دارد.

أَسْأَلُ اللَّهَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ

همینطور در این دعا دوری از هر چیزی که به آن اطلاق شر میشود از خداوند مسئلت می شود.

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ

ودر آخر با توبه به سوی پروردگار مهربان، آمرزش گناهانش را از خدای خویش خواستار است.

أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ.

 

نکته مهم:

اینکه امام علیه‌السلام آن شخص را توصیه به خواندن دعای مختصر به‌جای دعای طولانی کردند، به معنی این نیست که خواندن دعاهای طولانی در نزد معصومین علیهم‌السلام مطلوب نیست.

زیرا همین بزرگواران، هم خودشان ملتزم به خواندن بعضی دعاهای طولانی بودند و هم مؤمنین را به خواندن این دعاها سفارش می‌کردند.

لذا  توصیه به خواندن دعای مختصر به‌جای دعای طولانی در مانحن فیه می‌تواند به دلایل متعددی باشد. ازجمله:

شاید آن شخص بدون اینکه به مفاهیم آن دعای طولانی توجه کند، صرفاً به تلفظ آن دعا از روی دفتر مشغول بود.

یا اینکه شرایط و روحیات آن شخص مناسب خواندن دعای طولانی نبود.

و یا اینکه آن دعای طولانی ازنظر عبارات و محتوا مورد تأیید امام علیه‌السلام نبود.