تجمل‌گرایی پسندیده!
تجمل‌گرایی دو جنبه دارد: جنبه مثبت و پسندیده؛ و جنبه منفی و ناپسند.
تجمل‌گرایی مثبت:
انسان فطرتاً دوست دارد زینتهایى که موردپسند جامعه بوده و باعث مجذوب شدن دل‌ها به‌سوی او می‌شود فراهم نماید تا به این وسیله نفرت و تنفر مردم را از خود دور سازد.
انسان با به کار بستن زیبایی‌ها نوعی نشاط را برای زندگی خود فراهم می‌آورد تا در سایه آن به بندگی بهتر خداوند بپردازد.
اگر تجمل‌گرایی به معنای میل به زیبایی و بهره‌مندی از زیبایی‌ها در جهات حلال باشد، تجمل‌گرایی نه‌تنها ناپسند نیست، بلکه از سفارش‌های اسلام است.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
"قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللَّهِ الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ" (سوره اعراف ، آیه 32)
[اى پیامبر] بگو: «زیورهایى را که خدا براى بندگانش پدید آورده، و [نیز] روزی‌های پاکیزه را چه کسى حرام گردانیده؟»
استفهامى که در این آیه است استفهامى است انکارى و درصدد انکار چنین تخیلی است.
در روایات هم سفاراشات متعددی برای به کار بستن نعمت‌های الهی و زیبایی‌های آن‌ها در جهات حلال شده است.
مرحوم شیخ طوسی در کتاب امالی ص275، از حضرت صادق علیه‌السلام روایت کرده که آن حضرت فرمودند:
"إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجْمِیلَ، وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ"
خداوند زیبایی و آراستگى را دوست دارد، و از بدحالى و بدنمایی کراهت دارد
"فَإِنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً أَحَبَّ أَنْ یَرَى عَلَیْهِ أَثَرَهَا"
خداوند متعال دوست دارد که وقتى نعمتى به بندهاش ارزانى مىکند اثر آن را بر او ببیند.
از حضرت پرسیدند چگونه؟
حضرت جواب دادند:
"یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ، وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ، وَ یُجَصِّصُ دَارَهُ، وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ، حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ، وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ".
لباسش را تمیز نگه دارد و خود را خوشبو سازد و خانهاش را سفید و گچ کاری نماید و صحن خانهاش را بروبد، حتى آنکه چراغ افروختن پیش از غروب آفتاب فقر را برطرف مىکند و بر روزى مىافزاید.
روشن است که تجمل‌گرایی به معنای متعارف و نامشروع آن که توأم با اسراف، تبذیر، چشم‌وهم‌چشمی و دنیاگرایی است، شامل تفسیر فوق نمی‌شود.
برای مطالعه بیشتر مراجعه شود به پست: "علل تجمل‌گرایی"
- ۹۵/۰۶/۱۹