دلیل اشتیاق مؤمن به ازدواج!

گاهی عده‌ای تعجب می‌کنند که چرا مؤمن اینقدر نسبت به ازدواج و امر زناشویی اشتیاق فراوان دارد؟!

برای جواب به این سؤال ابتدائاً مقدمه‌ای را عرض می‌کنیم:

 

یکی از غرایزی که خداوند در وجود انسان قرار داده است، غریزه جنسی است.

ازآنجاکه خداوند حکیم است، ایجاد این غریزه در انسان لغو و بیهوده نیست و حتماً هدفی را به دنبال دارد.

ایجاد انگیزه برای ازدواج، تشکیل خانواده و نظام تربیتی آن، تکثیر نسل، آرامش در کنار همسر، تربیت فرزند و حل مشکلات با کمک خانواده، می‌توانند ازجمله حکمت‌های وجود این غریزه در انسان باشند.

ولی آنچه باعث به انحراف کشیدن و زشتی این غریزه می‌شود، عدم رعایت محدودیت درمورد آن و استفاده نامشروع از آن است.

خداوند با حکمت بالغه خود محدودیاتی را برای این غریزه قرار داده است تا انسان از تمایلات متعالی خود غافل نشده و از مسیر بندگی منحرف نشود.

ازدواج راهی است که خداوند با مشروعیت بخشیدن به آن‌ از یک‌جهت نیاز جنسی انسان را برآورده می‌کند و از طرف دیگر او را از راه‌های غیر مشروع بی‌نیاز می‌کند.

 

یکی از خصلت‌های انسان مؤمن، اشتیاق او برای برطرف کردن نیازش از طریق حلال یعنی ازدواج است.

بنابراین اگر مؤمن نسبت به ازدواج و عمل زناشویی با حلال خود علاقه دارد، به خاطر هوسران بودن او نیست. بلکه او می‌خواهد با برطرف کردن نیاز خود از طریق حلال، از راه‌های نامشروع بی‌نیاز شود.

 

از امام باقر علیه‌السلام سؤال شد:

"فَمَا بَالُ الْمُؤْمِنِ قَدْ یَکُونُ‏ أَنْکَحَ‏ شَیْ‏ء"

چرا مؤمن گاهى از دیگران به نکاح و زناشویی مشتاق‏تر بوده و از همه مبادرتش به آن بیشتر است؟!

حضرت در جواب فرمودند:

"لِحِفْظِهِ فَرْجَهُ عَنْ فُرُوجٍ لَا تَحِلُّ لَهُ وَ لِکَیْلَا تَمِیلَ بِهِ شَهْوَتُهُ هَکَذَا وَ لَا هَکَذَا فَإِذَا ظَفِرَ بِالْحَلَالِ اکْتَفَى بِهِ وَ اسْتَغْنَى بِهِ عَنْ غَیْرِهِ‏"

(من لا یحضره الفقیه ؛ ج‏3 ؛ ص560)

زیرا مؤمن خود را از حرام بر حذر داشته و به حریم کسانی که بر او حرام هستند تجاوز نمی‌کند. لذا نمى‏گذارد شهوتش به هر طرف میل کند؛ بلکه آن را مهار مى‏نماید؛ ولى وقتى به حلال دست یابد به آن اکتفا کرده و با استفاده کامل از آن خود را از غیرش بى‏نیاز می‌کند.