ماجرای دو مسافری که نماز یکی شکسته و نماز دیگری کامل بود!

در روایت است که دو مرد در خراسان به محضر حضرت امام ابوالحسن على بن موسى الرّضا علیه السّلام وارد شدند و از حکم نمازشان که مسافر  بودند سؤال کردند.

امام علیه‌السلام به یکى از آنان فرمود:

"وَجَبَ عَلَیْکَ التَّقْصِیرُ لِأَنَّکَ قَصَدْتَنِی"

بر تو واجب است که نماز را شکسته بخوانى؛ چون به‌قصد دیدار من آمده‌ای.

و به دیگرى فرمود:

"وَجَبَ عَلَیْکَ التَّمَامُ لِأَنَّکَ قَصَدْتَ السُّلْطَانَ".¹

بر تو واجب است نماز را تمام بخوانى؛ چون قصد دیدار سلطان را داشته‏اى.

 

در این حکایت ازآنجاکه فرد دوم به‌قصد معصیت (یعنی زیارت سلطان ظالم) مسافرت کرده بود، باید نمازش را تمام می‌خواند.

 

امام خمینی رحمه‌الله در رساله خویش می‌فرمایند:

یکی از شروط شکسته بودن نماز مسافر این است که سفرش سفرِ حرام یا براى کار حرامى نباشد، یعنى سفر معصیت نباشد‌.

بنابراین اگر مسافر به‌قصد انجام کار حرامى (مانند دزدى) سفر کند، باید نماز خود را تمام بخواند.

همچنین اگر خودِ سفر حرام باشد (مانند آن‌که سفر براى او ضرر داشته باشد، یا زن بدون اجازۀ شوهر به سفرى برود که بر او واجب نباشد)، باید نماز تمام خوانده شود.

البته اگر سفر آن‌ها سفر واجبى باشد، مانند سفر حج واجب، باید نماز خود را شکسته بخوانند.²

پاورقی:

1. تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان) ؛ مرحوم شیخ طوسی ؛ ج‏4 ؛ ص220

2. توضیح المسائل (امام خمینى)