راز دلبری سیدِ سکوت از بزرگان!

زبان انسان، محل ظهور ناطقیت اوست و انسان تفکرات خویش را از طریق آن بیان می‌کند.

سخنی که بر زبان جاری می‌شود گاهی بزرگ‌ترین نقش را در تعیین سرنوشت او دارد.

سخنانی که گاهی باعث نجات او می‌شود. همچنان که از رسول خدا صلی‌الله علیه و آله نقل‌شده که فرمودند:

نَجَاةُ الْمُؤْمِنِ‏ فِی حِفْظِ لِسَانِه‏.¹

نجات مؤمن در نگه‌داشتن زبانش است.

و گاهی باعث هلاکت اوست. همچنان که از امیرالمؤمنین علیه‌السلام روایت‌شده که فرمودند:

کم من إنسان أهلکه‏ لسان.²

چه انسان‌هایی که زبانشان باعث هلاک آن‌ها می‌شود.

 

حضرت استاد فاطمی نیا می‌فرمود: حضرت آیت‌الله بهاءالدینی به بنده فرمودند:

«سیدی بود که معروف بود به سیدِ سکوت. بزرگانی به محضرش رفت‌وآمد داشتند».

از آیت‌الله بهاءالدینی پرسیدم: سر اینکه بزرگان به پیش این سید می‌رفتند و از او استفاده می‌کردند چه بود؟

ایشان اشاره کردند به دهانشان و فرمودند:

"در آتش را بسته بود و این چیزها را در کَفَش گذاشته بودند".

پاورقی:

1. الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏2 ؛ ص114

2. غرر الحکم و درر الکلم ؛ ص512