چیزی که مایۀ روشنی چشم رسول خدا (ص) بود

رسول خدا صلی‌الله علیه وآله بیان زیبایی در مورد نماز دارند:

جُعِلَ قُرَّةُ عَیْنِی فِی الصَّلَاةِ.¹

نور چشم من در نماز قرار داده‌شده است.

 

همان‌طور که میدانید نور چشم به وجود گرامی و عزیزی گفته می‌شود که دیدار و بهره‌مندی از آن موجب روشنی چشم و انبساط خاطر انسان می‌شود.

نماز همان چیزی بود که باعث بهجت و آرامش رسول خدا صلی‌الله علیه وآله می‌شد. زیرا:

اولاً نماز ذکرالله است: أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْری‏ ² (به یاد من نماز برپا دار)

ثانیاً با یاد خدا دل‌ها آرام می‌گیرد: أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب‏ ³ (آگاه باشید که تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش پیدا مى‏ کند)

 

به‌راستی چرا اغلب ما انسان‌ها چنین احساسی را نسبت به نماز نداریم؟! چرا برای خواندن نماز احساس سنگینی و تکلف می‌کنیم؟!

یک از دلایلش این است که معرفت لازم را نسبت به حقیقت نماز نداریم.

اگر از اسراری که در خواندن نماز وجود دارد آگاه بودیم و اگر لذت مناجات با پروردگار را می‌چشیدیم، چنان بهجت و آرامشی در وجود ما ایجاد می‌شد که نماز را عزیز و نور دیدگان خود تلقی می‌کردیم.

پاورقی:

1. الکافی (ط - الاسلامیة) ؛ ج‏5 ؛ ص321

2. سوره طه ، آیه 14

3. سوره رعد ، آیه 28

برای مطالعه بیشتر این کتاب را معرفی میکنیم:

نماز نور چشم پیامبر اعظم صلی الله علیه وآله ، نوشته آیت الله ابراهیم امینی