بهار دل‌ها

بهار فصل شکفتن است؛ فصل نو شدن؛ فصل زیبایی‌ها؛ و فصل زنده شدن طبیعت از خواب زمستانی.

قلب و روح انسان نیز به‌مانند طبیعت، بهاری دارد؛ بهاری که استعدادهای نهفته انسن را شکوفا می‌کند؛ نشاط و سرزندگی را به او بازمی‌گردند؛ زیبایی‌های اخلاقیش را ظاهر می‌کند؛ و او را از خواب غفلت بیدار می‌کند.

 

در روایتی از امیرالمؤمنین علیه‌السلام تلاوت قرآن به عنوان بهار دل‌ها معرفی‌شده است. در آنجا که می‌فرماید:

وَ تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِیثِ‏ وَ تَفَقَّهُوا فِیهِ فَإِنَّهُ رَبِیعُ الْقُلُوبِ‏ وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ الصُّدُورِ وَ أَحْسِنُوا تِلَاوَتَهُ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ الْقَصَصِ‏ (نهج البلاغة ؛ خطبه 110 از نسخه صبحی صالح)

ترجمه:

قرآن را بیاموزید که نیکوترین گفتار است؛

و در آن اندیشه و طلب فهم نمایید که قرآن بهار دل‌ها است؛

و به نور هدایت آن شفاء و بهبودى (از بیمارى جهل و نادانى) بخواهید که قرآن شفاى (بیمارى) سینه‏ها است؛

و آن را نیکو بخوانید که سودمندترین گفتار است‏.

مطلب مرتبط:

به بهانه حلول ماه مبارک ربیع‌الاول ...