سرمایه و سلاح مؤمن
سه شنبه, ۲۲ فروردين ۱۳۹۶، ۱۱:۳۸ ب.ظ
در مسیر عبودیت و بندگی برای خداوند، داشتن دو چیز ضروری است:
سرمایه‌ای که او را در مسیر بندگی خداوند قرار دهد؛
و سلاحی که او را از مُهلِکات نجات دهد.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در دعای موسوم به دعای کمیل، به پروردگارش این‌چنین عرضه می‌دارد:
«ارْحَمْ مَنْ رَأْسُ مَالِهِ الرَّجَاءُ وَ سِلَاحُهُ الْبُکَاء»:
خداوندا! رحم نما بر کسی که سرمایه‌ای جز امید، سلاحى جز گریه کردن ندارد.
آری، سرمایه بنده، امید به رحمت خداست و سلاح او در برابر خداوند که حاکم و مالک حقیقی است، اشک‌های تضرّع اوست، و جالب اینکه این سرمایه و سلاح نیز از خود خداوند است که به بنده عطا می‌کند.
