در روز قیامت بیشترین حسرت را چنین شخصی می‌خورد...

افرادی هستند که تصور می‌کنند همین‌که از ولایت و محبت اهل‌بیت علیهم‌السلام بهره‌مند هستند، این برای نجاتشان کافی است. و حال‌آنکه دلایل متعددی بر بطلان چنین تفکری وجود دارد. ازجمله فرمایشات خود معصومین علیهم‌السلام که عمل به دستورات شرع را شرط ولایت می‌دانند.

 

از خیثمه روایت شده که گوید: خدمت امام باقر علیه‌السلام رسیدم تا با او وداع کنم. در این هنگام حضرت فرمودند:

یَا خَیْثَمَةُ أَبْلِغْ مَوَالِیَنَا أَنَّا لَا نُغْنِی عَنْهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً إِلَّا بِعَمَلٍ وَ أَنَّهُمْ لَنْ یَنَالُوا وَلَایَتَنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ أَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلًا ثُمَّ خَالَفَهُ إِلَى غَیْرِه‏ (الکافی؛ ط الإسلامیة؛ ج‏2 ؛ ص175)

ترجمه:

اى خیثمه به دوستان ما برسان که ما نمى ‏توانیم خشم و عذاب الهى را از آنان بگردانیم جز با کردار نیک خودشان.

به آن‌ها ابلاغ کن که جز با پارسائى و ورع در ولایت ما وارد نمى‏شوند.

به آن‌ها بگو که در روز قیامت کسی حسرت و تأسف بیشترى دارد که عدل را تشخیص دهد و ستایش کند ولى برخلاف آن قدم بردارد.

(مانند کسى که به ولایت ائمه علیهم‌السلام تظاهر کند و از آن‌ها پیروى ننماید یا عمل صالحى را بستاید و به آن عمل نکند).