یک اصل مهم تربیتی!
یکی از شرایطی که برای وجوب امربه‌معروف و نهی از منکر گفته‌اند این است که امر کننده و نهی‌کننده احتمال بدهد امرونهی او تأثیر مى‌کند.1
بعضی از افراد فقط به این بهانه اینکه امرونهی آنان تأثیری در مخاطب نخواهد داشت، از انجام این وظیفه و واجب الهی شانه خالی می‌کنند. ولی این توجیه جای بحث دارد که قبل از بیان آن نکته‌ای را متذکر می‌شویم:
یکی از اصول تربیت، تکرار است؛ به این معنی که در تربیت گاهی لازم است یک آموزش یا تذکر چند بار تکرار شود تا اثر تربیتی خود را در مخاطب بگذارد.
در امربه‌معروف و نهی از منکر هم گاهی امرونهی یک نفر تأثیر آنی ندارد؛ بلکه باید تکرار شود تا تأثیر خود را بر مخاطب نشان دهد.
با توجه به این نکته گاهی برای اینکه امربه‌معروف و نهی از منکر بر روی مخاطب اثرگذار باشد، باید از سوی آمر و ناهی و همچنین توسط افراد متعدد تکرار شود.
حداقل ثمره‌ای که این تذکرات متعدد خواهد داشت این است که مخاطب نسبت به قبح و زشتی منکری که انجام می‌دهد و یا حسن و اهمیت معروف واقف می‌شود.
بنابراین نباید به‌صرف اینکه تذکر من تنها اثرگذار نیست از انجام این واجب الهی شانه خالی کرد. بلکه اگر احتمال می‌دهیم تکرار تذکرات ما باعث اصلاح مخاطب شود، باید امربه‌معروف و نهی از منکر را انجام دهیم.
پی‌نوشت:
1. رسالۀ امام خمینی ره، مسئله 2791
- ۹۶/۰۴/۱۳