اساس زندگی مؤمن و منافق از منظر قرآن کریم

خداوند در قرآن کریم با بیان تمثیلی زیبا، اساس زندگی مؤمن و منافق را چنین مقایسه می­ کند:

«أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلى‏ تَقْوى‏ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَیْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلى‏ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ فی‏ نارِ جَهَنَّمَ‏»¹

آیا آنکه بناى خویش بر پرهیزکارى خدا و رضاى او پایه نهاده بهتر است یا آن کسى که بناى خویش بر لب سیلگاهى نهاده که فرو ریختنى است، که با وى در آتش جهنم سقوط کند؟!

 

آیه ‏ى قبل، مقایسه‏ ى مسجد ضرار (مسجدی که منافقان برای مکانی جهت توطئه علیه اسلام ساختند) و مسجد قبا (مسجدی که هنگام هجرت رسول خدا صلی الله علیه وآله به مدینه ساخته شد) بود و در این آیه مقایسه‏ ى بانیان آن دو مسجد است.²

مؤمنان به کسى مى‏مانند که براى بناى یک ساختمان، زمین بسیار محکمى را انتخاب کرده و آن را از شالوده با مصالحى پر دوام و مطمئن بنا مى‏کند. اما منافقان به کسى مى‏مانند که ساختمان خود را بر لبه رودخانه‏ اى که سیلاب زیر آن را به کلى خالى کرده و هر آن آماده سقوط است مى‏سازد؛ همانگونه که نفاق ظاهرى دارد فاقد محتوا، چنین ساختمانى نیز ظاهرى دارد بدون پایه و شالوده.³

اساس زندگی مؤمن، دین و روشى زندگی اوست که عبارت است از پرهیزکاری و رضایت خدا، و اساس زندگی منافق عبارت است از شک و تزلزل.

پی‌نوشت:

1. سوره توبه، آیه 109

2. تفسیر نور، ج‏5، ص 147

3. تفسیر نمونه، ج‏8، ص 141