مفهومی زیبا از دو سجده‌ی نماز

تمامی احکام و شرایع الهی بر اساس حکمت و هدفی وضع‌شده‌اند که برخی از این حکمت‌ها از زبان حضرات معصومین علیهم‌السلام به ما بیان شده است.

یکی از این احکام، سجده‌ی نماز است که حکمتی بس عمیق و درس‌آموز در ورای تشریع آن وجود دارد.

در روایت است که مردى به امیرالمؤمنین علیه‌السلام عرض کرد: اى پسرعموی بهترین مخلوق خدا، معناى سجده در نماز چیست؟

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند:

«تَأْوِیلُهُ اللَّهُمَّ إِنَّکَ مِنْهَا خَلَقْتَنِی یَعْنِی مِنَ الْأَرْضِ وَ رَفْعُ رَأْسِکَ وَ مِنْهَا أَخْرَجْتَنَا وَ السَّجْدَةُ الثَّانِیَةُ وَ إِلَیْهَا تُعِیدُنَا وَ رَفْعُ رَأْسِکَ مِنَ الثَّانِیَةِ وَ مِنْهَا تُخْرِجُنَا تَارَةً أُخْرَى»¹

وقتی به سجده‌ی اول می‌روی معنی آن این است که: بار خدا تو مرا از زمین آفریدى؛ و وقتی سر خود را که از سجده اول برمى‏دارى یعنى خدایا ما را از زمین بیرون آوردی؛ و وقتی به سجده دوّم مى‏روى معنایش این است که خدایا ما را به‌سوی زمین عود خواهى داد؛ و وقتی سر از سجده دوّم برمی‌داری یعنى خدایا و بار دیگر ما را از آن خارج مى‏نمایى.

پی‌نوشت:

1. علل الشرائع؛ ج‏2؛ ص 336