قتل صبر چه نوع قتلی است؟
امام زین‌العابدین علیه‌السلام هنگام اسارت، در جمع کوفیان خود را چنین معرفی فرمودند:
«أَنَا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ الْمَذْبُوحِ بِشَطِّ الْفُرَاتِ مِنْ غَیْرِ ذَحْلٍ وَ لَا تِرَاتٍ، أَنَا ابْنُ مَنِ انْتُهِکَ حَرِیمُهُ وَ سُلِبَ نَعِیمُهُ وَ انْتُهِبَ مَالُهُ وَ سُبِیَ عِیَالُهُ، أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً»1
من علی، فرزند حسینی هستم که در کنار فرات بدون گناه سربریده شد. من فرزند کسی هستم که حریم او هتک شد و اموالش به تاراج رفت و خاندانش اسیر شدند. من فرزند کسی هستم که با زجر و شکنجه کشته شد.
«قتل صبر»، نوعی از کشتن حیوانات است که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله از آن نوع کشتن نهی نموده است و عبارت است از اینکه جانداری را در حال حیات به نحوی حبس کنند و سپس اشیائی را (آن‌قدر) به او بزنند تا کشته شود.2 به‌عبارت‌دیگر قتل صبر نوعی زجر کشی است.
از مظلومیت سیدالشهداء علیه‌السلام و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که آن حضرت را درحالی‌که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های شمشیر و نیزه قرار دادند.3
امام باقر علیه‌السلام نیز در مورد نحوۀ شهادت امام حسین علیه‌السلام فرمودند:
«حسین بن علی (علیه‌السلام) را به‌گونه‌ای کشتند پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) از آن نهی کرده بود. او (درحالی‌که در آخرین لحظات، قدرت بر دفاع و حرکت نداشت) با شمشیر، نیزه، سنگ، چوب و عصا کشته شد و پس‌ازآن، اسب بر او تازاندند».4
پی نوشت:
1. الإحتجاج على أهل اللجاج، مرحوم طبرسی؛ ج2؛ ص 305
2. النهایة فی غریب الحدیث و الأثر؛ ج3؛ ص 8
3. فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، ص 382
4. تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء علیه‌السلام (استاد مهدی پیشوایی و جمعی از تاریخ‌پژوهان)، ج 1، ص 874