شهادت این‌چنینی به «لا إِلهَ إِلَّا اللَّه»، انسان را مستحق بهشت می‌کند

حضرت امام رضا علیه‌السلام از پدرش و او هم از پدرانش (علیهم‌السلام) نقل کرده که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرمودند:

«إِنَّ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ کَلِمَةٌ عَظِیمَةٌ کَرِیمَةٌ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ قَالَهَا مُخْلِصاً اسْتَوْجَبَ الْجَنَّةَ ...»¹

همانا شهادت به «لا إِلهَ إِلَّا اللَّه» کلام بزرگى است که بر خداى عز و جل گرامى می باشد. هر کس این کلام را از روى اخلاص بگوید، مستحق بهشت میگردد.

 

سؤال: مراد از شهادت به «لا إِلهَ إِلَّا اللَّه» از روی اخلاص چیست؟ این چه نوع شهادتی است که گفتن آن انسان را لایق بهشت می‌کند؟!

جواب: روایتی از امام صادق علیه‌السلام، پاسخ این سؤال می‌باشد. از آن حضرت روایت شده که فرمودند:

«مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ إِخْلَاصُهُ أَنْ تَحْجُزَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ‏ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ»²

هر کس‏ «لا إِلهَ إِلَّا اللَّه» را‏ از روى اخلاص بگوید، داخل بهشت خواهد شد و اخلاصش آن است که‏ «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» او را از ارتکاب به آنچه خداى عز و جل حرام کرده است بازدارد.

 

بنابراین صرف گفتن «لا إِلهَ إِلَّا اللَّه» و شهادت به وحدانیت خداوند، باعث نجات انسان و رفتن او به بهشت نخواهد شد؛ بلکه شرطش این است که در مقام عمل نیز به این شهادت پایبند بوده و از انجام آنچه خداوند نهی کرده است اجتناب کند.

پی نوشت:

1. التوحید (مرحوم شیخ صدوق)؛ ص 23

2. التوحید (مرحوم شیخ صدوق)؛ ص 27