جنگ صدسالهای که توسط رسول خدا (ص) به صلح انجامید
خداوند در قرآن کریم، نعمت بزرگ اتحاد و برادرى را برای مسلمانان یادآور شده و میفرماید:
«وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً»1
نعمت خدا را بر خود به یادآورید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و خداوند میان دلهای شما الفت ایجاد کرد و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید.
مرحوم "علی بن ابراهیم قمی" مفسر بزرگ شیعی، در مورد شأن نزول این آیه میفرماید:
«این آیه در مورد دو قبیله أوس و خزرج نازل شده است. این دو قبیله به مدت صدسال شب و روز با یکدیگر جنگیدند، بدون اینکه سلاح بر زمین بگذارند. حتی در این مدت اولاد زیاد بین آنان متولد شد. ولی زمانی که رسول خدا صلیالله علیه وآله به پیامبری برانگیخته شد، میان این دو قبیله صلح برقرار کرد و کینه را از دلهای آنان زدود. این دو قبیله مسلمان شدند و دشمنیشان بهوسیله پیامبر صلیالله علیه وآله از بین رفت و با یکدیگر برادر شدند».2
پی نوشت:
1. سوره آلعمران، آیه 103
2. تفسیر القمی، ج1، ص: 108
