کرامتی شنیدنی از امام حسن عسکری علیهالسلام
ابوهاشم جعفرى یکی از اصحاب جلیلالقدر امام حسن عسکری علیهالسلام1 میگوید:
از سختى زندان که به آن گرفتار شده بودم و از ناراحتى غل و زنجیر به امام حسن عسکرى علیهالسلام شکایت کردم. در ضمن وضع مالى من خوب نبود؛ لذا تصمیم داشتم در نامه اى که نوشتم از آن حضرت تقاضاى کمک بکنم؛ ولى خجالت کشیدم و این مطلب را ننوشتم.
آن حضرت در جواب من نوشت:
«تُصَلِّی الظُّهْرَ فِی مَنْزِلِکَ»
تو نماز ظهر را امروز در منزل خود خواهى خواند (کنایه از اینکه تا ظهر آزاد خواهی شد)
ابو هاشم میگوید: موقع ظهر بود که مرا از زندان آزاد کردند و نماز ظهر را در منزل خودم خواندم. همچنین وقتى به منزل رسیدم امام علیهالسلام صد دینار به همراه نامهای برایم فرستاد و در نامه نوشته بود:
«إِذَا کَانَتْ لَکَ حَاجَةٌ فَلَا تَسْتَحْیِ وَ اطْلُبْهَا تَأْتِیکَ عَلَى مَا تُحِبُّ أَنْ تَأْتِیَکَ»2
هرگاه احتیاجى داشتى خجالت نکش و درخواست کن؛ آنچه مایلى به تو داده خواهد شد.
پی نوشت:
1. معجم رجالال حدیث ج 7، ص 118
2. الخرائج و الجرائح، ج1، ص 435
