یکی از دلایل غیبت امام زمان علیه‌السلام

از اسحاق بن یعقوب روایت شده است که نامه‌ای به محمد بن عثمان (دومین نائب خاص امام زمان علیه‌السلام) دادم و از او خواستم تا آن را به محضر حضرت صاحب علیه‌السلام برساند.

در این نامه سؤالاتی از محضر آن حضرت کرده بودم. ازجمله اینکه از آن حضرت خواسته بودم تا علت غیبتش را بیان فرماید.

پس پاسخی به خط مبارک آن حضرت رسید که در ضمن آن فرموده بودند:

«وَ أَمَّا عِلَّةُ مَا وَقَعَ مِنَ الْغَیْبَةِ ... إِنَّهُ لَمْ یَکُنْ لِأَحَدٍ مِنْ آبَائِی ع إِلَّا وَ قَدْ وَقَعَتْ فِی عُنُقِهِ بَیْعَةٌ لِطَاغِیَةِ زَمَانِهِ وَ إِنِّی أَخْرُجُ حِینَ أَخْرُجُ وَ لَا بَیْعَةَ لِأَحَدٍ مِنَ الطَّوَاغِیتِ فِی عُنُقِی»¹

هیچ‌کدام از پدران من نبودند مگر اینکه در گردنشان بیعت یکى از سرکشانش واقع گردیده بود؛ به‌راستی‌که من‏ ظهور می‌کنم و هنگام ظهور بیعت احدى از سرکشان بز گردنم نخواهد بود.‏

 

همان‌طور که میدانیم تمامی ائمه معصومین علیه‌السلام درزمانی که می‌زیستند، خلافت و حکومت در دست ظالمان و غاصبان بود و آن حضرات فرصت خلافت و زمامداری پیدا نکردند؛ غیر از حضرت علی علیه‌السلام که به مدت حدود پنج سال و حضرت مجتبی علیه‌السلام که حدود شش ماه خلافت کردند.

این حضرات باوجوداینکه می‌دانستند حق خلافت و زمامداری از آنِ این خلفاء نیست، ولی به خاطر فراهم نبودن شرایط نتوانستند قیام کنند و مجبور شدند به خاطر حفظ کیان اسلام با این طواغیت بیعت کنند.

ولی یکی از خصوصیات حضرت مهدی علیه‌السلام در هنگام ظهور این است که بیعت هیچ زمامدار ظالم و طاغوت را نخواهد پذیرفت و به خاطر رسالت خاصی که خداوند حکیم به آن حضرت سپرده است، برای گسترش عدل و از بین بردن ظلم، خودش زمامداری را بر عهده خواهد گرفت.

بنابراین طبق بیان آن حضرت در توقیع شریف، یکی از دلایل غیبت آن حضرت این است که ایشان تا زمان فراهم شدن شرایط تأسیس حکومت عدل جهانی باید از چشم‌ها پنهان باشند. ولی اگر دسترسی ظالمان به آن حضرت ممکن بود، آن حضرت مجبور بودند طبق سیرۀ پدران خود، بیعت طواغیت و ظالمان را قبول نمایند.

 

پی نوشت:

1. کمال‌الدین و تمام‌النعمة؛ ج‏2؛ ص 483