ملاک موسیقی حرام
نظر فقهی مقام معظم رهبری در مورد ملاک موسیقی حرام عبارت است از اینکه:
«هر موسیقی که به نظر عرف موسیقی لعوی مُضِلّ عن سبیل الله که مناسب با مجالس عیش و نوش است باشد، موسیقی حرام محسوب میشود».[1]
«لهو» عبارت است از آن چیزی که انسان را سرگرم کند و از امری غافل نماید. البته نمی‌توان گفت هر لهوی حرام است، بلکه لهوی که موجب گمراه شدن مردم باشد، حرام است.
«مُضِلّ عن سبیل الله» بودن یا گمراه‌کنندگی به این معنی که موسیقی موجب انحراف فکری و عقیدتی انسان و یا ارتکاب به گناه گردد و به‌طورکلی می‌توان گفت:
«هر آهنگی و صوتی که فضا را به سمت بی‌مبالاتی نسبت به دین، گناه و بی‌توجهی به تکلیف شرعی بکشاند، حرام است».
«مناسب بودن موسیقی با مجالس عیش و نوش» به این معنی است که این موسیقی معمولاً در مجالس لهو و لعب و گناه نواخته یا پخش میشود.
موارد زیر می‌توانند مصادیقی برای موسیقی حرام باشند:
این موسیقی طوری باشد که شهوت انسان را تحریک کند و انسان را به کار حرامی وادارد. مثل نگاه گناه‌آلود به نامحرم و یا لمس کردن بدن او.
صوتی که انسان را از انجام واجبی بازمی‌دارد؛ مثلاً جاذبه صوت باعث ترک نماز شود.
برای مطالعۀ بیشتر مراجعه شود به:
«رساله‌ی آموزشی» مطابق با فتاوای مقام معظم رهبری؛ جلد دوم؛ دروس 27 الی 31
[1] اجوبه الاستفتائات، سؤال 1128
- ۹۶/۱۲/۱۴