اشعار زیبایی از مرحوم سید علی قاضی (ره)
اشعار زیبای زیر، به عارف بزرگ مرحوم سید علی قاضی نسبت داده شده است:
یا مَنْ بِمُحَیّاهُ جَلَى الْکَوْنَ وَزانَهْ
الْعالَمُ فى الْحَیْرَةِ لا یُدْرِکُ شانَهُ
أخْفاکَ ظُهورٌ لَکَ عَنْهُمْ وَ أبانَهْ
اى تیر غمت را دل عشّاق نشانه
عالم به تو مشغول و تو غائب ز میانه
إیّاکَ تَطَلَّبْتُ وَ ذِکْراکَ هَوَیْتُ
مِن کُلِّ حَدیثٍ بِأسانیدَ رَوَیْتُ
إنْ کانَ إلَى الْکَعْبَةِ وَ الْبَیْتِ أتَیْتُ
مقصود من از کعبه و بتخانه توئى تو
مقصود توئى کعبه و بتخانه بهانه
إنْ فى عَرَفاتٍ وَ مِناها جَسَدى دارْ
أوْ مَشْعَرِها ما لِسِواکَ خَلَدى دارْ
مَنْ مِثْلىَ مَنْ حَجَّ إلَى الْکَعْبَةِ وَ الدّارْ
حاجى به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همى جوید و من صاحبِ خانه
قَدْ کَلَّ لِسانى صِفَةُ الدّارِ بِتَجْریدْ
فى فَضْلِ صِفاتٍ وَ لَقَدْ طالَ بِتَحْمیدْ
مِن مُقْلَةِ قَلْبى فَأَرَى نورَکَ تَوْحیدْ
چون در همهجا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم من که روم خانه به خانه
لا مَطْلَبَ إلّا وَ بِأَیْدیکَ مُشَیَّدْ
لا مُفْضِلَ إلّا وَ بِنُعْماکَ مُقَیَّدْ
لا مُفْضِلَ إیّاکَ وَ لا غَیْرَکَ ذُو الْیَدْ
هر کس به زبانى صفت حمد تو گوید
بلبل به نواخوانی و قمرى به ترانه
لا مَطْلَبَ لى غَیْرُکَ لا وَ الَّذى یوجِدْ
إنْ اتْهِمُ أوْ اشِمُ أوْ اعْرِقُ انْجِدْ
لِلْفَوْزِ إلَى وَصْلِکَ یا مَنْ هُوَ مُنْجِدْ
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنى که تو را مىطلبم خانه به خانه
منبع: روح مجرد، ص 503
- ۹۷/۰۱/۲۰