تحول عظیم قرآنی در عصر ظهور
در بعضی از روایات اسلامی چنین آمده که:
«وقتی حضرت مهدی علیه‌السلام ظهور نماید، قرآن بدان‌گونه که نازل‌شده به مردم آموخته می‌شود».
همچنانکه از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل‌شده که فرمودند:
«کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَی شِیعَتِنَا بِمَسْجِدِ الْکُوفَةِ قَدْ ضَرَبُوا الْفَسَاطِیطَ یُعَلِّمُونَ النَّاسَ الْقُرْآنَ کَمَا أُنْزِلَ»[1]
گوئی هم‌اکنون به شیعیانمان در مسجد کوفه مینگرم که خیمهها زدهاند و قرآن را بدان گونه که نازل‌شده است به مردم میآموزند.
سؤالی که پیش می‌آید این است که «آیا این روایات دلالت بر تحریف قرآن می‌کنند»؟ به‌عبارت دیگر «مگر قرآنی که دست ما است، قرآنی تحریف شده است که با ظهور حضرت، قرآن بدان‌گونه که نازل‌شده به مردم آموخته می‌شود»؟!
جواب:
تحریف به معنای اضافه شدن به قرآن و یا کم شدن از قرآن و یا تبدیل کلمات و آیات در قرآن به دلایل متعدد عقلی و نقلی که در جای خود مطرح شده است، متنفی میباشد.
همه محققان و علمای بزرگ اسلام اعم از شیعه و سنی در این امر متفقند که هیچ گونه دست تحریف به سوی قرآن دراز نشده است.
تنها افراد اندکی از هر دو گروه قول به تحریف را به خاطر پاره ای از روایات دنبال کرده اند. ولی آگاهان دو گروه، این نظر را بطور قاطع رد می کنند، و روایات مزبور را مجعول دانسته و یا ناظر به «تحریف معنوی» (یعنی تفسیر نادرست برای آیات قرآن) یا اشتباه «تفسیر قرآن» به «متن قرآن» می دانند.[2]
بنابراین روایاتی نظیر روایات فوق را چنین می توان معنی کرد که حضرت مهدی علیه السلام قرآن را همراه با شأن نزول ها، تفسیر و تأویل های صحیح و مانند اینها به مردم می آموزند و تأویل‌ها و تفسیرهای غلط را از آن رفع و دفع می‌نماید.
برای مطالعۀ بیشتر مراجعه شود به:
التبیان؛ آیت‌الله خویی (ره)؛ ص213 الی254؛ «صیانة القرآن من التحریف»