مبارزه‌طلبی خداوند در قرآن کریم
قرآن کتاب آسمانی و معجزه‌ای الهی است که خداوند بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل کرده است.
معجزه بودن قرآن به معنی خارق‌العاده بودن آن است؛ طوری که هیچ کس نمی‌تواند همانند آن را بیاورد.
با این وجود، برخی از مشرکین معجزه بودن آن را انکار می‌کردند و مدعی بودند بشر نیز می‌توانند همانند آن را بیاورد و گاهی هم به رسول خدا صلی الله علیه و آله تهمت زده و قرآن را ساخته و پرداختۀ آن حضرت می‌دانستند.
خداوند در قرآن کریم، برای اثبات معجزه بودن این کتاب آسمانی، به سه صورت مشرکین را به مبارزه فراخوانده است:
صورت اول اینکه مخلوقات را از آوردن کتابی مثل قرآن عاجز دانسته و فرموده است که «اگر انس و جن گرد آیند تا نظیر این قرآن را بیاورند، مانند آن را نخواهند آورد، هر چند برخى از آنها پشتیبان برخى دیگر باشند»:
«قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهیراً»[1]
صورت دوم اینکه از آنان خواسته است که اگر راست می‌گویند که ان قرآن معجزه نیست، (حداقل) «ده سوره مانند سوره‌های قرآن را بیاورند و در این کار از هرکسی غیر خدا که میخواهند کمک بگیرند»:
«قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ»[2]
صورت سوم اینکه از آنان خواسته است که «اگر راست می‌گویند که این قرآن ساختۀ پیامبر است و بشر می‌تواند کتابی مانند قرآن را از پیش خود بنویسد، (لااقل) یک سوره مانند سوره‌های قرآن را بیاورند و در این کار از هرکسی غیر خدا که میخواهند کمک بگیرید»:
(أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ).
تنزیل مبارزه‌طلبی از آوردن مثل قرآن و سپس تنزیل مبارزه‌طلبی از آوردن ده سوره مثل مثل سوره‌های قرآن و پس از آن تنزیل مبارزه‌طلبی از آوردن تنها یک سوره مثل سوره‌های قرآن، نهایت عجز مشرکین را می‌رساند که ولو با کمک یکدیگر حتی نمی‌توانند یک سوره همانند سوره های قرآن را بیاورند؛ چه برسد به ده سوره یا کل قرآن![3]
این سه آیه به وضوح بر اعجاز قرآن دلالت می‌کند؛ به خاطر اینکه:
از یک طرف رسول خدا صلی الله علیه و آله مشرکین را به مبارزه و از بین بردن آنان تهدید کرده بود و از طرف دیگر آنان تمام جان و مال خود را برای مبارزه با آن حضرت و دین او بسیج کرده بودند و هزینه‌های زیادی را متحمل شده بودند.
با ین توصیف وقتی خداوند آنانا را به تحدی با قرآن دعوت کرد، آنان میتوانستند بدون صرف هزینه‌های گزاف با آن حضرت مبارزه کنند و امنیت خود را تضمین کنند.
حال که آنان به جای این راه به ظاهر ساده، حاضر شدند هزینه های مالی و جانی زیادی در راه مبارزه با آن حضرت متحمل شوند، معلوم می‌شود که از هم‌آوردی قرآن عاجز بودند که حاضر به این کار نشدند.[4]