پاسخ قرآن به کسانی که به‌خاطر مسلمان شدنشان بر پیامبر منت می‌گذاشتند
یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَداکُمْ لِلْإیمانِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ[1]
(آنها بر تو منت مىگذارند که اسلام آوردهاند. به آنها بگو: اسلام خود را بر من منت نگذارید؛ بلکه خداوند بر شما منت مىگذارد که شما را به سوى ایمان هدایت کرد، اگر در ادعاى ایمان راستگو هستید)
این آیه پاسخی است به اعراب بادیه‌نشین که اسلام خود را به رخ رسول خدا صلی الله علیه و آله مىکشیدند و مىگفتند: «ما با تو از در تسلیم آمدیم در حالى که بسیارى از قبائل عرب از در جنگ آمدند».
خداوند در قرآن کریم در پاسخ به این اعراب، به پیامبر صلی الله علیه و آله دستور می دهد تا به آنان بگوید:
«به آنها بگو: اسلام خود را بر من منت نگذارید. بلکه خداوند بر شما منت مىگذارد که شما را به سوى ایمان هدایت کرد».
نکته:
فقرۀ «بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَداکُمْ لِلْإِیمانِ» اشاره به این دارد که «اگر بر فرض قرار باشد منتی بگذارید، آن منت باید به خاطر ایمان باشد، نه به خاطر اسلام آوردنتان؛ زیرا چیزی که نعمت واقعی است و سعادت دنیا و آخرت را برای انسان به ارمغان می‌آورد، ایمان است؛ نه اسلامی که فقط انسان را در زمرۀ مسلمانان کرده و فقط احکام مسلمانان را بر آنها نیز جاری می‌کند.[2]
