پیامبران اولوالعزم و ویژگی‌های آنان
خداوند در قرآن کریم، پیامبر گرامىاش را دستور به صبر کردن مىدهد، هم چنان‌که پیامبران اولوالعزم صبر نمودند:
«فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل...»[1]
در روایتی از امام صادق علیه‌السلام انبیاء اولوالعزم به حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت عیسی علیهم‌السلام وحضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله اطلاق شده است.[2]
در روایت دیگری آن حضرت دلیل اولوالعزم بودن این حضرات چنین بیان شده:
«جناب نوح علیه‌السلام با کتاب و شریعتى مبعوث شد و هر پیغمبرى که بعدازاو آمد کتاب و شریعت و طریقه اورا اخذ کرد تااینکه ابراهیم علیه‌السلام با صحف و فرمان ترک کتاب نوح مبعوث شد؛ البته نه کفر به آن کتاب (بلکه اوضاع زمانش مقتضى ترویج کتاب نوح نبود و آن‌هم به دستور خداوند بود) سپس هر پیغمبرى که بعداز ابراهیم علیه‌السلام آمد به شریعت و طریقه و صحف او رفتار کرد تازمانى‌که حضرت موسى علیه‌السلام آمد و تورات و شریعت و طریقه خود را با فرمان ترک صحف آورد؛ و هر پیغمبرى که بعدازاو آمد به تورات و شریعت و طریقه او متمسک شد تازمانى‌که حضرت مسیح علیه‌السلام با انجیل و فرمان ترک شریعت و طریقه موسى آمد؛ سپس هر پیغمبرى که بعداز مسیح آمد شریعت و طریقه اورا گرفت تازمانى‌که حضرت محمد صلى‌الله‌علیه‌وآله آمد و قرآن و شریعت خود را آورد؛ پس حلال او حلال است تا روزقیامت و حرام او حرام است تا روزقیامت؛ و پیغمبران اولوالعزم ایشان هستند».[3]
باتوجه به این قبیل روایات، همچنان‌که برخی از مفسرین فرموده‌اند[4]، رسولان اولوالعزم کسانى هستند که شریعتى جدید آورده و شریعت پیامبر پیش از خود را نسخ کرده‌اند و این دسته از پیامبران پنج نفرند که اول آنان حضرت نوح وسپس حضرت ابراهیم وسپس حضرت موسى وسپس حضرت عیسى علیهم‌السلام و آنگاه حضرت محمد صلى‌الله‌علیه‌وآله است.