پاسخ به یکی از شبهات معروف مهدویت

از حضرت امام رضا علیه‌السلام روایت شده است که درباره حضرت مهدی علیه‌السلام فرمودند:

«ذَاکَ الرَّابِعُ مِنْ وُلْدِی یُغَیِّبُهُ اللَّهُ فِی سِتْرِهِ مَا شَاءَ ثُمَّ یُظْهِرُهُ فَیَمْلَأُ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»[1]

او چهارمین فرزند من است.[2] خدا او را تا زمانی که بخواهد، زیر پرده غیبت مخفی نگه دارد. سپس او را ظاهر کند تا زمین را پر از عدل و داد کند، چنانچه پر از جور و ستم شده است.

 

شاید بعضی گمان کنند: حال که قرار است تا زمان ظهور ظلم و ستم فراگیر شود، برای نزدیک شدن ظهور باید جامعه را به حال خود واگذاشت تا ظلم و ستم هرچه سریع‌تر فراگیر شود!

درحالی ‌که این قبیل احادیث، به معنی لزوم واگذاشتن امور به حال خود برای فراگیر شدن ظلم و ستم و ایجاد زمینۀ ظهور نیست؛ بلکه فراگیری ظلم و ستم در زمان غیبت که در این روایات آمده، اشاره به انتظار و احساس نیاز شدید مردم به منجی دارد.

علاوه‌براین، این سخن که باید جهان را برای فراگیر شدن ظلم و ستم به حال خود واگذاشت با دستورات معصومین علیهم‌السلام دربارۀ لزوم آمادگی منتظران برای ظهور و تربیت شیعیان واقعی برای یاری حضرت موعود وارد شده‌اند منافات دارد.

---

.[1] کمال‌الدین و تمام النعمة؛ ج‏2؛ ص 376؛ باب 35؛ حدیث 7

.[2] مراد از چهارمین فرزند، نوادۀ آن حضرت بعد از امام جواد و امام هادی و امام حسن عسکری علیهم‌السلام است.