پاداش‏ کسى که برخلاف میلش خداوند چیزى از او بگیرد

از امام صادق علیه السلام روایت شده که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بعد از تلاوت آیۀ «الَّذِینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُون»[1] فرمودند:

(خداوند برای کسانی که در هنگام  مصیبت صبر کردند سه پاداش میدهد) یکی از آن سه پاداش «درودها» از ناحیۀ خداوند است؛ پاداش دوم «رحمت الهی» است؛ و پاداش سوم عبارت است از «هدایت یافتن».

امام صادق علیه السلام بعد از نقل این کلام رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند:

«هَذَا لِمَنْ أَخَذَ اللَّهُ مِنْهُ شَیْئاً قَسْراً»[2]

این پاداش‏ها براى کسى است که برخلاف میلش خداوند چیزى از او گرفته باشد.

 

با توجه به این آیه و روایت، خداوند در قبال مصائبی که برخلاف میل انسان به او می‌رسد، پاداشهایی را به او عنایت می‌کند؛ و شاید آیۀ زیر اشاره به همین موضوع دارد که:

«عَسى‏ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ»[3]

بسا چیزى خوش‌آیند شما نباشد، در حالی که آن چیز براى شما خیر باشد‏.

---

[1] بقره، آیه 156 و 157؛ ترجمه: (صابران را مژده ده) همانان که چون مصیبتى به ایشان رسد، مى‏گویند: ما از آن خداییم و ما فقط به سوى او باز مى‏گردیم؛ اینانند که درودها و رحمتى از پروردگارشان بر آنان نثار مى‏شود و اینان خود هدایت یافتگانند.

[2] الخصال؛ ج‏1؛ ص 130

[3] بقره، ص 216