گناهان صغیره راه‌های ارتکاب به گناهان کبیره

دفعات نخست که انسان گناهی را مرتکب می‌شود، عذاب وجدان می‌گیرد؛ ولی رفته رفته که گناه را تکرار می‌کند، دیگر از عذاب وجدان سابق خبری نیست. چه بسا مرتکب گناهانی به مراتب شدیدتر از گناهان قبلی می‌شود، ولی آن ناراحتی و احساس ندامتی که سابقاً نسبت به خطاهای کوچکتر داشت، دیگر احساس نمی‌کند. گویا گناه برایش عادی می‌شود. یکی از دلایل اینکه جنایتکارانی مثل داعشی‌ها مرتکب جنایات بی‌رحمانه می‌شوند، ولی نسبت به آن کمترین پشیمانی و اضطراب ندارند هم همین است.

 

از حضرت امام رضا علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«الصَّغَائِرُ مِنَ الذُّنُوبِ طُرُقٌ إِلَى الْکَبَائِرِ وَ مَنْ لَمْ یَخَفِ اللَّهَ فِی الْقَلِیلِ‏ لَمْ تخفه [یَخَفْهُ‏] فِی الْکَثِیر»[1]

گناهان صغیره راه‌های ارتکاب به گناهان کبیره هستند (یعنى ارتکاب گناهان صغیره منجر به انجام گناهان کبیره می‌شوند) و هر کس در اندک از خدا نترسد، در بسیار از خدا نمی‌ترسد.

---

[1] عیون أخبار الرضا علیه السلام ؛ ج‏2 ؛ ص180