عوضی که خداوند به صابران می‌دهد
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
«وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ الَّذینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»[1]
و بى‌گمان، شما را به چیزى از ترس و گرسنگى و کاهشى از اموال و نفوس و محصولات مىآزماییم، و صابران را مژده ده؛ همانان که چون مصیبتى به ایشان رسد، مىگویند: ما از آن خداییم و ما فقط به سوى او باز مىگردیم. اینانند که درودها و رحمتى از پروردگارشان بر آنان نثار مىشود، و اینان خود هدایت یافتگانند.
چند نکته که از این آیات استفاده می‌شود؛ از جمله پنج نکتۀ زیر:
1- در این آیات بعضی اسباب ابتلاء انسان ذکر شده است و به عبارت دیگر با این اسباب خداوند انسان را امتحان میکند:
ترس، گرسنگى، کاسته شدن از اموال، نقص در نفوس و جانها و ضرر زدن به محصولات.
2- وظیفۀ انسان در این ابتلائات صبر است.
3- صبر در این ابتلائات به این معنی است که انسان خود را مالک چیزی نداند و خودش و آنچه دارد را متعلق به خداوند متعال بداند.
4- این آلام و ابتائاتی که انسان تحمل میکند، بدون عوض نخواهد بود و خداوند با برخی از نعمتها آنها را به نحو احسن جبران خواهد کرد.
5- به قرینۀ عبارت «إنا لله و إنا إلیه راجعون» و سیاق آیات، این آیات دربارۀ مومنین است. لذا عوضی که در این آیات ذکر شده، فقط شامل حال آنها می شود.[2]
- ۹۷/۱۰/۱۵