فرقه‌های منحرفی که معاصر با امام کاظم علیه‌السلام به وجود آمدند
یکی از ویژگی‌های عصر امام کاظم علیه‌السلام این بود که دوران حیات آن حضرت و حتی زمان بعد از شهادت ایشان مقارن بود با ظهور فرقه‌های انحرافی.
فرقۀ «اسماعیلیّه» یکی از همان فرقه‌های انحرافی بود که معتقد بودند مقام امامت پس از امام صادق علیه‌السلام به فرزندش اسماعیل منتقل شده است. با وجود اینکه اسماعیل در زمان حضرت امام صادق علیه‌السلام از دنیا رفت ولی این فرقه مرگ اسماعیل را انکار کردند و گفتند اسماعیل زنده است و او همان قائمی است که قیام خواهد کرد.[1]
«فَطَحیّه» هم معتقد به امامت عبدالله ملقب به اَفطَح، پسر بزرگ امام جعفر صادق علیه‌السلام بودند. پس از شهادت امام ششم شیعیان، عبدالله، این حدیث را که «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل می‌شود» از پدرش نقل کرد و ادعای جانشینی امام علیه السلام را نمود.[2]
فرقۀ «واقفیه» نیز کسانی بودند که در امامت امام موسی بن جعفر علیه‌السلام متوقف شدند و قائل شدند به اینکه آن حضرت از دنیا نرفته است؛ بلکه خدا او به سوی خودش بالا برده و در وعد مرر قیام خواهد کرد.[3]