چرا انبیاء و ائمه علیهم‌السلام حتی فکر معصیت هم نمی‌کنند؟

یکی از اعتقادات ما این است که انبیاء و ائمه معصومین علیهم‌السلام نه تنها معصیت نمی‌کنند بلکه فکر معصیت هم از آن­ها سر نمی­زند.

این مسئله ناشی از نوع بینش حضرات معصومین نسبت به گناه است. این حضرات نسبت به حقیقت گناه، معرفت و علمی یقینی دارند و همین امر باعث می­شود که نه تنها گناه نکنند، بلکه فکر گناه هم ننمایند.

برای تقریب به ذهن شدن این مسئله مثال­های مختلفی بیان شده است. از جمله اینکه گفته شده، آیا می­شود که انسان در ذهن خودش تصمیم بگیرد که فرزند دلبندش را بکشد؟! هرگز! این عمل، آنقدر وقیح و دور از شأن انسانیت و حتی حیوانیت است که انسان حتی فکر این را هم نمی­تواند بکند که روزی فرزند عزیزش را به قتل برساند!

مثال دیگرش هم خوردن نجاست است! آیا کسی فکر خوردن نجاست و فضولت خودش را می­کند؟ً! این عمل هم آنقدر پلید است که حتی فکر کردن به آن هم باعث تهوع­ می­شود.

حضرات معصومین علیهم­السلام نیز، نسبت به قبح، پلیدی و ضرر نافرمانی از پروردگار یقین دارند و همین امر باعث شده که آنان حتی در فکر خود نیز میل به معصیت نداشته باشند.