دعای غریق (دعای زمان غیبت امام زمان علیه‌السلام)
عبد اللَّه بن سنان از امام صادق علیه‌السلام روایت کرده که آن حضرت فرمودند:
«سَتُصِیبُکُمْ شُبْهَةٌ فَتَبْقَوْنَ بِلَا عَلَمٍ یُرَى وَ لَا إِمَامٍ هُدًى وَ لَا یَنْجُو مِنْهَا إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِیقِ»
به زودى شبههاى به شما مىرسد و در آن نشانه‌ی هویدا و امام هدایت بمانید و کسى از آن شبهه نجات نمىیابد مگر آنکه دعاى غریق را بخواند.
عبد اللَّه بن سنان پرسید: دعاى غریق چگونه است؟ حضرت فرمود: مىگویى:
« یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ»
(ای الله ای رحمان ای رحیم اى گرداننده‌ی دلها؛ دلم را بر دینت پابرجا دار).
عبد اللَّه بن سنان می‌گوید: من گفتم: «یا اللَّه یا رحمان یا رحیم یا مقلّب القلوب و الأبصار ثبّت قلبی على دینک»؛ امام فرمود:
«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُقَلِّبُ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ وَ لَکِنْ قُلْ کَمَا أَقُولُ لَکَ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک»[1]
(خداى تعالى مقلّب القلوب و الأبصار است و لیکن همچنان که من گفتم بگو: «یا مقلّب القلوب ثبّت قلبی على دینک»)