عهدنامۀ بین انسان و خداوند
جمعه, ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۱۱:۱۶ ب.ظ
شاید یک دلیل اینکه انسان را «انسان» نامیده‌اند، نسیان و فراموش‌کار بودن او باشد.[1]
چاره‌ی فراموشی، یادآوری مکرر است؛ اینکه مدام انسان چیزی که برایش اهمیت دارد را متذکر شود تا آن را فراموش نکند.
و چه چیزی مهم‌تر از خدا و دستوراتش!
حال که قرار است مسئله‌ای به این مهمی را مدام یادآوری کنیم تا فراموشش نکنیم، قرائت قرآن بهترین راه است؛
قرآنی که امام صادق علیه‌السلام آن را عهدنامه‌ای بین انسان و خدایش نامید و فرمود:
«قرآن عهد خداوند و فرمان او است بر خلقش پس سزاوار است براى شخص مسلمان که در این عهد و فرمان خدا نظر افکند و روزى پنجاه آیه از آن بخواند».[2]
[1] به اعتقاد کوفیّون، انسان مشتق از نیسان است (التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج1، ص 173)
[2] الکافی، ج2، ص 609؛ کلینى؛ نشر دار الکتب الاسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.
