عهدنامۀ بین انسان و خداوند

شاید یک دلیل اینکه انسان را «انسان» نامیده‌اند، نسیان و فراموش‌کار بودن او باشد.[1]

چاره‌ی فراموشی، یادآوری مکرر است؛ اینکه مدام انسان چیزی که برایش اهمیت دارد را متذکر شود تا آن را فراموش نکند.

و چه چیزی مهم‌تر از خدا و دستوراتش!

حال که قرار است مسئله‌ای به این مهمی را مدام یادآوری کنیم تا فراموشش نکنیم، قرائت قرآن بهترین راه است؛

قرآنی که امام صادق علیه‌السلام آن را عهدنامه‌ای بین انسان و خدایش نامید و فرمود:

«قرآن عهد خداوند و فرمان او است بر خلقش پس سزاوار است براى شخص مسلمان که در این عهد و فرمان خدا نظر افکند و روزى پنجاه آیه از آن بخواند».[2]

---

[1] به اعتقاد کوفیّون، انسان مشتق از نیسان است (التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‏1، ص 173)

[2] الکافی، ج‏2، ص 609؛ کلینى؛ نشر دار الکتب الاسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.