پیامبری که در قرآن، «امت» نامیده شده است

قرار نیست مردم هر طور فکر کنند و هر طور رفتار نمایند، ما هم همان‌طور فکر و رفتار داشته باشیم. راحت بگویم: «همرنگ جماعت شدن برای رسوا نشدن» سخن کاملاً غلطی است.

مهم این است که عقیده و مسلک حق را تشخیص بدهیم؛ آن‌وقت است که دیگر همراهی یا عدم همراهی دیگران مهم نخواهد بود.

نمونه‌ی کامل کسانی که مسیر حق را انتخاب کردند و بدون اینکه دیگران او را همراهی کنند بر این مسیر استقامت نمودند، حضرت ابراهیم علیه‌السلام بود. تا جایی که خداوند در قرآن کریم، آن حضرت را یک «امّت» نامیده و می‌فرماید:

«إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کاَنَ أُمَّةً»[1]

از امام باقر علیه‌السلام نیز روایت شده که درباره‌ی این آیه فرمودند:

ابراهیم (علیه‌السلام) به این خاطر امت دانسته شده است که آن حضرت بر دینی بود که هیچ‌کسی به‌غیراز او متدین به آن دین نبود؛ به همین خاطر ابراهیم (علیه‌السلام) امت واحده نامیده شده.[2]

 

 

---

[1] ابراهیم (به‌تنهایی) امّت بود (سوره نحل، آیه 120)

[2] تفسیر القمی؛ ج‏1؛ ص 392؛ نشر دار الکتاب - قم، چاپ: سوم، 1404 ق.