یک درس قابل‌تأمل از ماجرای هابیل و قابیل
همه شنیده‌ایم که طبق فرماش قرآن، قابیل به هابیل حسادت کرد و او را کشت.
اما چیزی که باعث حسد بردن قابیل نسبت به برادرش شد، قابل‌تأمل است!
آنچه باعث حسد بردن قابیل نسبت به قابیل و کشتن او شد، مال و مقام دنیوی نبود؛ بلکه امری معنوی بود و آن عبارت بود از کاری که هر یک از هابیل و قابیل برای تقرب به خداوند انجام داده بودند:
«وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّکَ»[1]
این یعنی گاهی شیطان همان چیزهایی که انسان برای نزدیکی به خداوند انجام میدهد را طعمه‌ای برای گمراه کردن او قرار میدهد.
مراقب اعمالمان باشیم!
[1] سوره مائده، آیه 27: داستان دو فرزند آدم را به حقّ بر آن‌ها بخوان: هنگامی‌که هرکدام، کارى براى تقرّب (به پروردگار) انجام دادند؛ امّا از یکى پذیرفته شد و از دیگرى پذیرفته نشد؛ (برادرى که عملش مردود شده بود، به برادر دیگر) گفت: «به خدا سوگند تو را خواهم کشت».