یک دلیل قرآنی برای لزوم حضور در راهپیمایی‌ها و اجتماعات سیاسی مذهبی
مسلمان نسبت به هم‌کیشان خود بی‌تفاوت نمی‌شود، سرنوشت مسلمانان دیگر برایش بی‌اهمیت نیست، توصیه‌های رهبران دینی‌اش را پشت گوش نمی‌اندازد، از هر کاری که باعث تقویت اسلام، مسلمین و حکومت اسلامی می‌شود کوتاهی نمی‌کند.
مسلمان از اجتماعات سیاسی مذهبی غایب نمی‌شود.
برای مسلمان بودن، ایمان کافی نیست؛ توجه به جامعه و مسلمانان دیگر و پیروی از رهبر نیز لازم است:
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا کانُوا مَعَهُ عَلى أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ یَذْهَبُوا حَتَّى یَسْتَأْذِنُوهُ»[1]
(جز این نیست که مؤمنان کسانى هستند که به خدا و پیامبرش ایمان آورده اند و هنگامی‌که در کارى عمومى با او هستند،[2] تا از او اجازه نگیرند نمى روند).
[1] سوره نور، آیه 62
[2] منظور از «امر جامع» هر کار مهمى است که اجتماع مردم در آن لازم است و تعاون و همکاری‌شان ضرورت دارد، خواه مسئله مهم مشورتى باشد، خواه مطلبى پیرامون جهاد و مبارزه با دشمن و خواه نماز جمعه در شرایط فوق‌العاده و مانند آن (تفسیر نمونه، ج14، ص 563)