به این دلایل، رسول خدا (ص) پسرعمویش عقیل را خیلی دوست داشت!
حضرت على علیه‌السلام به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله عرض کرد:
شما عقیل را خیلى دوست دارید!
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود:
«إِی وَ اللَّهِ إِنِّی لَأُحِبُّهُ حُبَّیْنِ حُبّاً لَهُ وَ حُبّاً لِحُبِّ أَبِی طَالِبٍ لَهُ وَ إِنَّ وَلَدَهُ لَمَقْتُولٌ فِی مَحَبَّةِ وَلَدِکَ فَتَدْمَعُ عَلَیْهِ عُیُونُ الْمُؤْمِنِینَ وَ تُصَلِّی عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ»
آرى به خدا سوگند دو محبت به او دارم: یکى براى خوبى خودش و یکى براى آنکه ابوطالب دوستش مىداشت و فرزندش به خاطر دوستى فرزندت کشته خواهد شد و دیده مؤمنان بر او اشک ریزد و فرشتگان مقرب بر او صلوات فرستند.
سپس رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله گریست تا جایی که اشک‌هایش بر سینهاش روان شد؛ سپس فرمود:
«إِلَى اللَّهِ أَشْکُو مَا تَلْقَى عِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی»[1]
از آنچه پس از من بر سر خاندانم خواهد آمد به خدا شکایت می‌برم.
فرزند عقیل که به‌خاطر دوستی فرزند حضرت علی علیه‌السلام کشته شد، حضرت مسلم بود که از طرف امام حسین علیه‌السلام و برای بیعت گرفتن از مردم کوفه به کوفه اعزام شد و پس از بیعت‌شکنی مردم، به دست عبیدالله‌بن‌زیاد اسیر شد و غریبانه به شهادت رسید.
از بیان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دربارۀ حضرت مسلم که فرمود: «فرزند عقیل به خاطر دوستى فرزندت (حسین) کشته خواهد شد» معلوم می‌شود که مأموریت حضرت مسلم در رفتن به کوفه و شهادت ایشان صرف یک اتفاق نبود؛ بلکه آن بزرگوار این مجاهدت را از روی محبتی که نسبت به امام حسین علیه‌السلام داشت و از روی ولایت‌مداری نسبت به آن جناب انجام داد.