هرچه کنیم، برای تو کم گذاشته‌ایم!

یکی عَلَمت را بر دست گرفته و مثل دوره گردان، کوچه به کوچه شعار «ما ملت امام حسینیم» را سر می‌دهد؛

آن دیگری بی‌خیال از نام و آوازه‌اش، گوشه‌ی خیابان نشسته و نام تو را فریاد می‌زند؛

یکی نیز دخیل خانه شهیدی شده و روضه‌ی تو را به‌جای مخاطبان میلیونی‌اش، برای دل شکسته‌ی مادر شهید می‌خواند.

حسین جان! هرچه کنیم، برای تو کم گذاشته‌ایم؛ خودت بگو چطور برایت نوکری کنیم.