حدّ و اندازه‌ی دوستی و دشمنی در بیان امیرالمؤمنین علیه‌السلام
دوشنبه, ۱۳ بهمن ۱۳۹۹، ۰۸:۳۶ ب.ظ
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند:
أَحْبِبْ حَبِیبَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ بَغِیضَکَ یَوْماً مَا وَ أَبْغِضْ بَغِیضَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ حَبِیبَکَ یَوْماً مَا»[1]
دوست خود را دوست دار به اندازهاى که تجاوز (افراط) در آن نباشد (او را بر همه اسرار آگاه مساز) شاید روزى از روزها دشمنت گردد (و پشیمان شوى)
و دشمنت را دشمن دار از روى میانه روى (پرده‌درى مکن) شاید روزى از روزها دوستت گردد (و شرمنده و افسرده شوى).[2]
