تعالی و سقوط ملتها در گرو این مطلب است!
پنجشنبه, ۱۳ آبان ۱۴۰۰، ۱۰:۵۲ ب.ظ
درسی از صفحه صد و هشتاد و چهار قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
«ذلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها عَلى قَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنْف»[1]
خداوند هر نعمت و موهبتى را به قوم و ملتى ببخشد هیچگاه آن را دگرگون نمى سازد مگر اینکه خود آن جمعیت دگرگون شوند و تغییر یابند.
در این جا سه قانون الهى وجود دارد:
اول آن که خدا نعمت هاى مادى و معنوى خویش را به همهى ملت ها مىدهد؛ زیرا رحمت او عام است و شامل همه افراد مى شود.
دوم آن که، اگر ملتى از این نعمت ها براى تکامل خویش استفاده کردند و سپاسگزار بودند، نعمتش را پایدار مىکند و افزون مى سازد.
سوم آن که، اگر این نعمتها وسیله سرکشى و ستمکارى مردم شد، آنها را باز پس مى گیرد و یا به بلا تبدیل مىکند.[2]
