تعالی و سقوط ملت‌ها در گرو این مطلب است!

درسی از صفحه صد و هشتاد و چهار قرآن کریم

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:

«ذلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها عَلى‏ قَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنْف»[1]

خداوند هر نعمت و موهبتى را به قوم و ملتى ببخشد هیچگاه آن را دگرگون نمى ‏سازد مگر اینکه خود آن جمعیت دگرگون شوند و تغییر یابند.

در این جا سه قانون الهى وجود دارد:

اول آن که خدا نعمت‏ هاى مادى و معنوى خویش را به همه‏ى ملت ‏ها مى‏دهد؛ زیرا رحمت او عام است و شامل همه افراد مى ‏شود.

دوم آن که، اگر ملتى از این نعمت ‏ها براى تکامل خویش استفاده کردند و سپاس‏گزار بودند، نعمتش را پایدار مى‏کند و افزون مى ‏سازد.

سوم آن که، اگر این نعمت‏ها وسیله‏ سرکشى و ستمکارى مردم شد، آنها را باز پس مى‏ گیرد و یا به بلا تبدیل مى‏کند.[2]

---

[1] شوره انفال، آیه 53

[2] تفسیر قرآن مهر، ج ‏8، ص 104