شناخت مختصرى از زندگانى امام محمد تقی علیه‌السلام

امام نهم که نامش «محمد» و کنیه اش «ابوجعفر» و لقب او «تقى» و «جواد» است، در ماه رمضان سال 195 هـ .ق در شهر «مدینه» دیده به جهان گشود.[1] البته برخى، تولد او را در نیـمه رجـب همان سال نوشته اند.[2]

مادر او «سبیکـه» که از خانـدان «ماریه قبطـیه» همسر پیامبر اسلام به شمار مى رود،[3] از نظر فضائل اخلاقى در درجه والایى قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود[4] به طورى که امام رضا(علیه السلام) از او به عنوان بانویى منزه و پاکدامن و بافضیلت یاد مى کرد.[5]

روزى که پدر بزرگوار امام جواد(علیه السلام) درگذشت، او حدود هشت سال داشت و در سن بیست و پنج سالگى به شهادت رسید[6] و در قبرستان قریش در بغداد در کنار قبر جدّش، موسى بن جعفر(علیه السلام) به خاک سپرده شد.

خلفاى معاصر حضرت

پیشواى نهم در دوران امامت خود با دو خلیفه عباسى یعنى «مأمون» (193ـ 218) و «معتصم» (218 ـ227) معاصر بوده است و هر دو نفر او را به اجبار از مدینه به بغداد احضار کردند و طبق شیوه سیاسى اى که مأمون در مورد امام رضا به کار برده بود، او را در پایتخت زیر نظر قرار دادند.

 

منبع: کتاب سیره پیشوایان، نوشته حجت الاسلام مهدی پیشوایى، جلد 1، صفحه 560

---

[1] کلینى، اصول کافى، ج1، ص 492; شیخ مفید، الإرشـاد، ص316. برخى، تولد او را در نیـمه رجـب همان سال نوشته اند

[2] طبرسى، إعلام الورى بأعلام الهُدى، ص 344

[3] کلینى، همان کتاب، ص315 و 492; ابن شهرآشوب، مناقب آل ابى طالب، ج4، ص379

[4] مسعودى، اثبات الوصیة، ص209

[5] قدّست امّ ولدته قد خلقت طاهرة مطهرة (مجلسى، بحارالأنوار، ج50، ص15)

[6] کلینى، همان کتاب، ص492; شیخ مفید، همان کتاب، ص316; طبرسى، همان کتاب، ص344