حکم فرش نجسی که به قالیشویی داده شده
یکی از مطهِّرات، «غایب شدن مسلمان» است.
با این توضیح که اگر بدن یا لباس مسلمان یا چیز دیگرى که مانند ظرف و فرش در اختیار او است نجس شود و آن مسلمان غائب گردد اگر انسان احتمال بدهد که آن چیز را آب کشیده پاک شده است اجتناب از آن لازم نیست.
(توضیح المسائل محشى - امام خمینى؛ ج1، مسأله 221؛ ص 132)
بنابراین فرشی که به قالیشویی یا هر مسلمان دیگر تحویل داده شده و متنجس بودن آن به اطلاع وی رسیده است، پس از دریافت، بنا بر طهارت آن گذاشته می شود؛ زیرا لازم است کار مسلمان حمل بر صحت گردد. و همین گونه است نسبت به هر چیز متنجس دیگری که برای تطهیر در اختیار مسلمان قرار داده شود.
(ماهنامه مبلغان، فروردین 1394 - شماره 188 , ربانی، سید جعفر).
البته بعضی از مراجع تقلید «غایب شدن مسلمان» را با شش شرط پاک کننده دانسته‌اند و فرموده‌اند:
اگر بدن یا لباس مسلمان یا چیز دیگرى که مانند ظرف و فرش در اختیار اوست نجس شود و آن مسلمان غائب گردد، با شش شرط پاک است:
اوّل: آن که آن مسلمان چیزى را که بدن یا لباسش را نجس کرده نجس بداند پس اگر مثلًا لباسش با رطوبت به بدن کافر ملاقات کرده و آن را نجس نداند بعد از غائب شدن او نمى‌شود آن لباس را پاک دانست.
دوّم: آن که بداند بدن یا لباسش به چیز نجس رسیده است.
سوّم: آن که انسان ببیند آن چیز را در کارى که شرط آن پاکى است استعمال مى‌کند، مثلًا ببیند با آن لباس نماز مى‌خواند.
چهارم: آن که احتمال برود که آن مسلمان بداند شرط کارى را که با آن چیز انجام مى‌دهد پاکى است، پس اگر مثلًا نداند که باید لباس نمازگزار پاک باشد و با لباسى که نجس شده نماز بخواند، نمى‌شود آن لباس را پاک دانست.
پنجم: آن که انسان احتمال دهد آن مسلمان چیزى را که نجس شده آب کشیده است، پس اگر یقین داشته باشد که آب نکشیده، نباید آن چیز را پاک بداند و نیز اگر نجس و پاک در نظر آن مسلمان فرق نداشته باشد، پاک دانستن آن چیز محلّ اشکال است.
ششم: آن که آن مسلمان بالغ، یا ممیّز طهارت و نجاست باشد.
(توضیح المسائل محشى - امام خمینى؛ ج1، فتوای آیت الله خویی و آیت الله تبریزی؛ ص 132 و 133)
