ردّ مبانی وهابیون درباره مشرک دانستن شیعیان و تخریب قبور ائمه بقیع علیهم‌السلام
بقیع از دیرباز مکان دفن بزرگ‌ترین شخصیت‌های اسلام بوده است که در چند قدمی مسجد النبی در مدینه منوره قرار دارد.
ملک عبدالعزیز معروف به ابن سعود، اولین پادشاه و بنیان‌گذار پادشاهی عربستان سعودی، تحت تأثیر عقاید وهابیت و سلفی‌گری که زیارت اهل قبور و ساختن قبه و ضریح و زیارتگاه بر روی قبور بزرگان را شرک و بت‌پرستی قلمداد می‌کند، به فتوای جمعی از علمای وهابی، دستور تخریب بارگاه و قبور بقیع را در ۸ شوال ۱۳۴۴ هـ.ق برابر با ۳۱ فروردین ۱۳۰۵ هـ.ش (۲۰ آوریل ۱۹۲۶ م) صادر نمود.
وی از سال ۱۹۰۲ پس از کودتایی خونین، حکومت بر ریاض را به دست آورد و از ۱۹۲۲ بر کل منطقه نجد (مرکز عربستان) مسلط شد و از ۱۹۲۵ حجاز را به قلمرو خود افزود و در سال ۱۹۳۲ کشور جدیدی را با نام عربستان سعودی بنیان گذاشت. وی فرزندان بسیار زیادی داشت و تمامی پادشاهان بعدی عربستان (ملک سعود، ملک فیصل، ملک خالد، ملک فهد، ملک عبدالله و ملک سلمان) تا به اکنون فرزندان مستقیم وی بوده‌اند.
مبانی وهابیون برای این اعتقادات انحرافی و خرافی:
الف: وهابی ها براساس برداشت نادرستی که دارند هر پدیده نو و تازه را بدعت میدانند برهمین اساس با نوآوری مخالفت میکنند.
ب: وهابی ها معتقدند طلب شفاعت از پیامبران و ائمه (علیهم السلام) و استغاثه و استعانت از ارواح مقدسه و زیارت قبور آن بزرگواران، خلاف اسلام و توحید است و هر کس این اعمال را انجام دهد به خداوند مشرک شده است.
ج: به اعتقاد وهابیت ساختن بنا بر قبور سبب پرستش قبرها مى شود و این حدیث نبوى را گواه بر عدم جواز آن می گیرند: «لَعَنَ اللهُ الْیَهُودَ اتَّخَذُوا قُبُورَ أنْبِیَائِهِمْ مَسَاجِدَ» (خداوند یهود را لعن کرد زیرا قبور پیامبرانشان را مسجد قرار دادند).
در ردّ عقاید وهابیه درباره مسائل مطرح شده با دلائل فراوانی می توان این عقاید را باطل دانست:
۱. سیره عموم مسلمین جهان از همان زمان رحلت پیامبر (ص) تا به امروز بر این بوده که پیوسته در مراسم حج و در ایام دیگر به قصد زیارت نزد قبر آن حضرت می روند و این سیره را هیچ کس نمی تواند منکر شود. اگر از این سیره منع شده بود، در طول چهارده قرن کسی خلاف بودن ساختن بنا بر روی قبر را تذکر می‌دادند. در حالی که هیچ یک از دانشمندان فرق اسلامی متعرض ومتذکر نشده اند و فقط پیروان این فرقه گمراه و رهبران آنها بعد از چهارده قرن به این نتیجه رسیدند که ساختن بنا بر روی قبر جایز نیست؛ طوری که حتی روی قبر رهبران چهارگانه اهل سنت، قبه بنا کرده اند که تا کنون در بغداد باقی است.
۲. در قرآن نیز می خوانیم: هنگامی که اصحاب کهف شناخته شدند و مردم دور آنها را گرفتند در تفاسیر آمده است که آنها از خداوند تقاضا کردند که آنها را از دنیا ببرد و خداوند هم دعایشان را مستجاب کرد. در اینجا قرآن می فرماید: «قالَ الَّذینَ غَلَبُوا عَلى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِداً» (سورة کهف، آیه ۲۱)؛ یعنی آنها که بر امر آنها واقف شدند گفتند که در کنار بارگاه آنها مسجدی درست می کنیم و در آن عبادت می کنیم؛ ظاهر آیه این است که با این مسئله به شکل موافق برخورد می کند حال آیا می توان گفت که قرآن هم اجازه‌ی شرک داده است.
۳. در باب شفاعت خواستن از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و شفیع قرار دادن آن حضرت که اینان منکرند در زمان خود حضرت صحابه شخصاً از حضرت شفاعت می خواستند. انس بن مالک می گوید: از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ درخواست کردم که در روز قیامت در حق من شفاعت کند وی درخواست مرا پذیرفت.
4. درباره زیارت قبور در منابع اسلامی اعم از شیعه و سنی آمده است که پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ شخصاً به زیارت مدفونین در بقیع می رفت، به آنها سلام می کرد و به مردم سفارش می کردند به زیارت بقیع و مدفونین آن بروند؛ و باز از آن حضرت نقل است که فرمودند: هر کس قبر مرا زیارت کند شفاعتم بر او واجب است.
5. بنابر اعتقاد خود اهل سنت نیز ساختن بنا و قبه بر روی قبور ائمه (علیهم السلام) و انبیاء و شهدا و صالحین جایز است تا اینکه دیگران به زیارت آن پرداخته و به آن تبرک جویند.
6. بر همه مسلمین روشن است که هیچ کس قبور اولیاء الله را پرستش نمى کند و میان «زیارت» و «عبادت» فرق واضح و روشنى است. ما همان گونه که به زیارت و دیدار احیا و زنده ها مى رویم و بزرگان را احترام کرده و از آنها التماس دعا مى کنیم، همین گونه به زیارت اموات مى رویم و به بزرگان دین و شهداى راه اسلام احترام مى گذاریم و از آنها التماس دعا داریم.
7. اگر خداوند یهود را لعن کرده به سبب این بوده که قبور انبیا را سجده گاه قرار دادند، در حالى که هیچ مسلمانى هیچ قبرى را سجده گاه خود قرار نمى دهد.
8. کسانى که با زیارت شیعیان جهان از قبور امامان (علیهم السلام) آشنا هستند، مى دانند هنگام نمازهاى واجب وقتى صداى مؤذّن بلند مى شود، همه رو به قبله مى ایستند و نمازهاى واجب را به جماعت برگزار مى کنند و موقع زیارت نخست صد بار تکبیر مى گویند و بعد از زیارت نیز دو رکعت نماز مستحب رو به قبله بجا مى آورند تا در آغاز و پایان روشن شود پرستش مخصوص خداست.
9. بدعت نیز آن است که چیزی را که جزء دین نیست به نام دین وارد دین کنند. حال اگر کار جدیدی انجام دهیم ولی به نام دین نباشد دیگر بدعت نیست زیرا اگر بدعت باشد بسیاری از کارهای وهابی ها بدعت است مثلا در زمان رسول خدا (ص) مسجد الحرام دارای مناره و این درب های وسیع نبود و بعد آنها را درست کردند و این از باب نوآوری عرفی است و کسی قائل نشده است که اینها بدعت است و هکذا موارد بسیار دیگر.
10. شرک آن است که کسی چیزی یا کسی را همتای خدا بداند. حال آنکه آیات زیادی در قرآن وارد شده است که شفاعت طلبیدن شرک نیست و شفیع هرگز هم ردیف خدا نیست و فقط واسطه ای است که از خدا تقاضا می کند و اگر شرک است چرا قرآن آن را مجاز شمرده است. هیچ کس پیامبر (صلى الله علیه وآله) و ائمّه (علیهم السلام) را هم ردیف خدا نمى داند بلکه همه، آنها را شفیع و واسطه مى دانند.
11. اگر بوسیدن ضریح شرک است، چرا بوسیدن حجر الاسود شرک و حرام نیست؟ مى گویند: این سنّت است؟! در حالی که مگر مى شود شرک در جایى سنّت و جایز باشد و در جایى دیگر جایز نباشد؟! همچنین همه آنها جلد قرآن را مى بوسند. در حالى که جلد قرآن یک تکّه مقوّاست. اگر شرک نیست بوسیدن در و دیوار هم شرک نیست، اگر بگویند قرآن را به خاطر آن که از ناحیه خدا فرستاده شده مى بوسیم، ما نیز مى گوییم ما هم ضریح امامى را که از طرف خدا و فرستاده اوست مى بوسیم.
12. در تمام جهان برای افراد سرشناس قبه و بارگاهی وجود دارد و حتی در میان اهل تسنن هم چنین است؛ ازگر این کار شرک باشد باید اکثر مردم مشرک باشند!
13. اگر واقعاً ساختن گنبد و بارگاه بر قبور امامان و پیامبران شرک و بت پرستى است و بدین جهت گنبد و بارگاه امامان مظلوم بقیع را ویران کرده اید، چرا گنبد و بارگاه پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله را خراب نمى کنید؟ آیا شرک و بت پرستى استثنا هم دارد؟ اگر بگویید که ما تقیه کردیم و از مسلمانان جهان واهمه داریم میگوئیم که تقیه به مذهب شما حرام است.
منابع:
1. پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی makarem.ir
2. مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات (حوزه‌های علمیه)