هفت فائده که در اثر مداومت بر رفت‌وآمد به مساجد، نصیب انسان می‌شود
جمعه, ۳ فروردين ۱۴۰۳، ۱۱:۵۸ ق.ظ
از امام حسن مجتبى علیه السلام روایت شده که فرمودند:
«مَنْ أَدْمَنَ الِاخْتِلَافَ إِلَى الْمَسَاجِدِ لَمْ یَعْدَمْ وَاحِدَةً مِنْ سَبْعٍ [هر کس به رفت و آمد به مساجد مداومت داشته باشد به یکى از هفت چیز مى رسد]:
1. «أَخاً یَسْتَفِیدُهُ فِی اللَّهِ» [برادر (دینى) که در راه خداوند از آن برادر استفاده کند]
2. «أَوْ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً» [یا دانشى جدید و برگزیده].
3. «أَوْ رَحْمَةً مُنْتَظَرَةً» [یا رحمتى که انتظار او را دارد]
4. «أَوْ آیَةً مُحْکَمَةً» [مراد از «آیة محکمة» یا اصول عقائدی است که از آیات محکمات قرآنی استفاده می‌شود[1] و یا مراد از «آیة محکمة» عبارت است از احکام غیر نسخ شده شریعت که هنوز تغییر پیدا نکرده‌اند و همچنین احکام غیر متشابه و غیر اختلافی شریعت که به خودی خود روشن هستند و برای روشن شدن معنایشان نیاز به تأویل ندارند.[2] به خاطر اینکه اکثر مردم نمی‌توانند از احکام منسوخ یا متشابه بهره ببرند[3]]
5. «أَوْ یَسْمَعُ کَلِمَةً تَدُلُّ عَلَى هُدًى» [یا سخنى می‌شنود که او را به سوى هدایت دلالت کند].
6. «أَوْ أنه أظنه قَالَ: سُدَّةً أَوْ رِشْدَةً تَصُدُّهُ عَنْ رَدًى» [یا سخنی می‌شنود که او را از بدى باز دارد]
7. «أَوْ یَتْرُکُ ذَنْباً حَیَاءً أَوْ تَقْوَى»[4] [و یا به خاطر حیا یا ترس خدا، ترک گناه کند].
[1] صدر الدین شیرازى، محمد بن ابراهیم، شرح أصول الکافی، ج2، ص 37، 4جلد، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى، تهران، چاپ اول، 1383 ش.
[2] مازندرانى، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی-الأصول و الروضة، ج 2، ص 25 و 26، 12جلد، المکتبة الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1382 ق.
[3] مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول ؛ ج1 ؛ ص103، 26جلد، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1404 ق.
[4] حمیرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، ص 68، 1جلد، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، قم، چاپ اول، 1413 ق.