خصلت‌هایی که با وجود آنها انسان در روز قیامت نجات می‌یابد
جمعه, ۲۴ فروردين ۱۴۰۳، ۰۶:۲۶ ب.ظ
از حضرت امام صادق علیه‌السلام روایت شده که رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود:
«أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ لَمْ یَهْلِکْ عَلَى اللَّهِ بَعْدَهُنَّ إِلَّا هَالِکٌ» [چهار خصلت است که در هر که باشد (هنگام) ورود به (پیشگاه) خداوند پس از آنها هلاک نگردد مگر آنکه سزاوار هلاکت باشد].
«یَهُمُّ الْعَبْدُ بِالْحَسَنَةِ فَیَعْمَلُهَا فَإِنْ هُوَ لَمْ یَعْمَلْهَا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً بِحُسْنِ نِیَّتِهِ وَ إِنْ هُوَ عَمِلَهَا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ عَشْراً» [بنده قصد کار خوب کند که آن را انجام دهد، که اگر آن را نکند یک حسنه خداوند براى او بنویسد بخاطر حسن نیت او، و اگر آن را بکند خداوند برایش ده حسنه بنویسد].
«وَ یَهُمُّ بِالسَّیِّئَةِ أَنْ یَعْمَلَهَا فَإِنْ لَمْ یَعْمَلْهَا لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إِنْ هُوَ عَمِلَهَا أُجِّلَ سَبْعَ سَاعَاتٍ وَ قَالَ صَاحِبُ الْحَسَنَاتِ لِصَاحِبِ السَّیِّئَاتِ وَ هُوَ صَاحِبُ الشِّمَالِ لَا تَعْجَلْ عَسَى أَنْ یُتْبِعَهَا بِحَسَنَةٍ تَمْحُوهَا فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ "إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ" أَوِ الِاسْتِغْفَارِ فَإِنْ هُوَ قَالَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْعَزِیزَ الْحَکِیمَ الْغَفُورَ الرَّحِیمَ ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إِنْ مَضَتْ سَبْعُ سَاعَاتٍ وَ لَمْ یُتْبِعْهَا بِحَسَنَةٍ وَ اسْتِغْفَارٍ قَالَ صَاحِبُ الْحَسَنَاتِ لِصَاحِبِ السَّیِّئَاتِ اکْتُبْ عَلَى الشَّقِیِّ الْمَحْرُومِ»[1] [و بنده قصد کار بد کند که آن را انجام دهد، پس اگر انجام ندهد چیزى بر او نوشته نشود و اگر بجا آورد تا هفت ساعت مهلتش دهند، و فرشته موکل حسنات بفرشته موکل سیئات که در طرف چپ است گوید: شتاب مکن شاید دنبال آن (کار بد) کار خوبى کند که آن را محو سازد (و از بین ببرد) زیرا خداى عز و جل فرماید: «همانا کارهاى خوب کارهاى بد را ببرند» (سوره هود آیه 114) و یا آنکه آمرزش خواهد و استغفار کند پس اگر گوید: «استغفر اللَّه الذى لا اله الا هو، عالم الغیب و الشهادة العزیز الحکیم الغفور الرحیم ذو الجلال و الاکرام و اتوب الیه»، چیزى بر او نوشته نشود، و اگر هفت ساعت بگذرد و دنبالش حسنهاى نیاورد (و کار نیکى نکند) و استغفار هم نکند فرشته حسنات بفرشته سیئات گوید: «بنویس (گناه را) بر این بدبخت محروم (از خیر)»].[2]
[1] کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، ج 2، ص 430؛ 8جلد، دار الکتب الإسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق
[2] کلینى، محمد بن یعقوب - مصطفوى، سید جواد، أصول الکافی / ترجمه مصطفوى، ج 4، ص 136؛ 4جلد، کتاب فروشى علمیه اسلامیه - تهران، چاپ: اول، 1369 ش