به آنچه امید ندارى، امیدوارتر باش نسبت به آنچه به آن امید داری!
سه شنبه, ۲۵ ارديبهشت ۱۴۰۳، ۰۵:۵۸ ق.ظ
در چند روایت به صورت مشترک بر روی یک مطلب تکیه شده است و آن اینکه «هیچگاه امیدت را نسبت به یک امر از دست مده و شاید همان چیزی که به آن امید نداری، همان کار اتفاق بیافتد». در هر کدام از این روایت‌ها مثال‌هایی برای تأیید این مطلب آمده است.
از امیرالمؤمنین علیه‌السلام روایت شده است که: «کُنْ لِمَا لَا تَرْجُو أَرْجَى مِنْکَ لِمَا تَرْجُو فَإِنَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ ع خَرَجَ یَقْتَبِسُ لِأَهْلِهِ نَاراً فَکَلَّمَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَجَعَ نَبِیّاً مُرْسَلًا وَ خَرَجَتْ مَلِکَةُ سَبَإٍ فَأَسْلَمَتْ مَعَ سُلَیْمَانَ ع وَ خَرَجَتْ سَحَرَةُ فِرْعَوْنَ یَطْلُبُونَ الْعِزَّ لِفِرْعَوْنَ فَرَجَعُوا مُؤْمِنِینَ»[1] [به آنچه امید ندارى، امیدوارتر باش نسبت به آنچه به آن امید داری؛ زیرا موسى بن عمران علیه السلام تنها به انگیزه آوردن آتش براى خانواده اش رفت، پس خداوند با وى سخن گفت و پیامبر بازگشت. ملکه سبا بیرون رفت و همراه سلیمان مسلمان گردید. جادوگران فرعون به انگیزه عزت و سربلندى فرعون بیرون رفتند ولى مؤمن بازگشتند].
در روایتی از امام صادق علیه‌السلام نیز این مطلب چنین بیان شده:
«کُنْ لِمَا لَا تَرْجُو أَرْجَى مِنْکَ لِمَا تَرْجُو فَإِنَّ مُوسَى ع ذَهَبَ لِیَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً فَانْصَرَفَ إِلَیْهِمْ وَ هُوَ نَبِیٌّ مُرْسَلٌ»[2] [بر آنچه امید ندارى، نسبت به آنچه امید دارى، امیدوارتر باش؛ چرا که موسى به انگیزه آوردن آتش براى همسرش رفت، پس در حالى که پیامبر مرسل بود، به سوى آنان بازگشت].
همچنین امام صادق علیه‌السلام ظهور حضرت ولیّ عصر عجّل الله تعالی فرجه را از قبیل ظهور در زمان ناامیدی برخی مردم دانسته و می‌فرماید:
«کُنْ لِمَا لَا تَرْجُو أَرْجَى مِنْکَ لِمَا تَرْجُو فَإِنَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ ع خَرَجَ لِیَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً فَرَجَعَ إِلَیْهِمْ وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِیٌّ فَأَصْلَحَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَمْرَ عَبْدِهِ وَ نَبِیِّهِ مُوسَى ع فِی لَیْلَةٍ وَ هَکَذَا یَفْعَلُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى بِالْقَائِمِ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنَ الْأَئِمَّةِ ع یَصْلُحُ لَهُ أَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ کَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ نَبِیِّهِ مُوسَى ع وَ یُخْرِجُهُ مِنَ الْحَیْرَةِ وَ الْغَیْبَةِ إِلَى نُورِ الْفَرَجِ وَ الظُّهُورِ»[3] [بدان چه ناامیدى امیدوارتر از آنچه امید مى دارى باش، زیرا موسى بن عمران علیه السّلام رفت تا براى خانواده خود شعلهاى آتش بیاورد، امّا به نزد ایشان آمد در حالى که رسول و پیامبر بود و خداى تعالى کار بنده و پیامبرش موسى علیه السّلام را در یک شب اصلاح فرمود و با امام قائم دوازدهمین ائمّه علیهم السّلام نیز چنین کند، در یک شب کارش را اصلا].
[1] الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج5 ؛ ص83
[2] الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج5 ؛ ص83
[3] کمال الدین و تمام النعمة ؛ ج1 ؛ ص151