حکمت نبارید باران طبق فرمایش امام باقر علیه‌السلام

از حضرت ابی جعفر امام باقر علیه‌ و علی آبائه آلاف التحیّة و السلام روایت شده که فرمودند:

«إِنَّهُ مَا مِنْ سَنَةٍ أَقَلَّ مَطَراً مِنْ سَنَةٍ وَ لَکِنَّ اللَّهَ یَضَعُهُ حَیْثُ یَشَاءُ» [هیچ سالى کم باران‏تر از سال دیگر نیست، ولى خدا باران را به جائى که بخواهد (و مصلحت بداند) می‌فرستد].

«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا عَمِلَ قَوْمٌ بِالْمَعَاصِی صَرَفَ عَنْهُمْ مَا کَانَ قَدَّرَ لَهُمْ مِنَ الْمَطَرِ فِی تِلْکَ السَّنَةِ إِلَى غَیْرِهِمْ‏ وَ إِلَى الْفَیَافِی‏ وَ الْبِحَارِ وَ الْجِبَالِ» [هرگاه مردمى مرتکب گناهان شوند، خداوند عزّ و جلّ بارانى را که در آن سال براى آن‌ها مقدر فرموده بود، از آنها برمی‌گرداند و به سوى بیابان‌ها و دریاها و کوه‌ها می‌فرستد].[1]

---

[1] کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، ج‏ 2،ص 272، 8جلد، دار الکتب الإسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.