شنبه, ۳۰ تیر ۱۴۰۳، ۱۰:۲۵ ق.ظ
از امام زینالعابدین علیهالسلام روایت شده که در ضمن دعای روز پنجشنبه این درخواست را از خداوند نمودند:
«اللَّهُمَّ اقْضِ لِی فِی الْخَمِیسِ خَمْساً لَا یَتَّسِعُ لَهَا إِلَّا کَرَمُکَ وَ لَا یُطِیقُهَا إِلَّا نِعَمُکَ» (خدایا در این روز پنجشنبه پنج چیز بر من مقدر فرما که جز کرم تو گنجایش آن ندارد و جز نعمتهاى بىپایان تو طاقت آن نیارد):
1. «سَلَامَةً أَقْوَى بِهَا عَلَى طَاعَتِکَ» (نخست اینکه، به من سلامتى بخش که بر طاعتت توانا باشم)
2. «وَ عِبَادَةً أَسْتَحِقُّ بِهَا جَزِیلَ مَثُوبَتِکَ» (دیگر اینکه به عبادتى موفقم کن که به آن مستحق ثواب عظیم تو شوم)
3. «وَ سَعَةً فِی الْحَالِ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلَالِ» (دیگر اینکه برای من، من رزق وسیعی از طریق حلال نصیبم فرما)
4. «وَ أَنْ تُؤْمِنَنِی فِی مَوَاقِفِ الْخَوْفِ بِأَمْنِکَ» (دیگر اینکه در مواضعی که نسبت به آنها بیمناک هستم، با امان خودت من را ایمن گردان)
5. «وَ تَجْعَلَنِی مِنْ طَوَارِقِ الْهُمُومِ وَ الْغُمُومِ فِی حِصْنِک» (دیگر اینکه از حوادث پر غم و اندوه عالم من را در پناه خود قرار بده).
کفعمى، ابراهیم بن على عاملى، البلد الأمین و الدرع الحصین، ص 139؛ 1جلد، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات - بیروت، چاپ: اول، 1418 ق.