از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها روایت شده که از پدر بزرگوارش حضرت محمّد صلّى الله علیه و آله پرسید:
«یَا أَبَتَاهْ مَا لِمَنْ تَهَاوَنَ بِصَلَاتِهِ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ» [اى پدر جان! سزاى مردان و زنانى که نماز را سبک بشمارند، چیست]؟
رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند:
«یَا فَاطِمَةُ مَنْ تَهَاوَنَ بِصَلَاتِهِ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِخَمْسَ عَشْرَةَ خَصْلَةً سِتٌّ مِنْهَا فِی دَارِ الدُّنْیَا وَ ثَلَاثٌ عِنْدَ مَوْتِهِ وَ ثَلَاثٌ فِی قَبْرِهِ وَ ثَلَاثٌ فِی الْقِیَامَةِ إِذَا خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ»
[اى فاطمه، هر کس چه مرد باشد و چه زن، نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده مصیبت گرفتار مىنماید، شش بلا در دنیا و سه بلا هنگام مرگ و سه بلا در قبرش و سه بلا در قیامت هنگام بیرون آمدن از قبر].
«فَأَمَّا اللَّوَاتِی تُصِیبُهُ فِی دَارِ الدُّنْیَا فَالْأُولَى یَرْفَعُ اللَّهُ الْبَرَکَةَ مِنْ عُمُرِهِ وَ یَرْفَعُ اللَّهُ الْبَرَکَةَ مِنْ رِزْقِهِ وَ یَمْحُو اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ سِیمَاءَ الصَّالِحِینَ مِنْ وَجْهِهِ وَ کُلُّ عَمَلٍ یَعْمَلُهُ لَا یُؤْجَرُ عَلَیْهِ وَ لَا یَرْتَفِعُ دُعَاؤُهُ إِلَى السَّمَاءِ وَ السَّادِسَةُ لَیْسَ لَهُ حَظٌّ فِی دُعَاءِ الصَّالِحِینَ»
[مصیبت‌هایى که در دار دنیا بدان مبتلا مى گردد عبارتند از:
1- خداوند، خیر و برکت را از عمر او برمىدارد؛
2- خداوند، خیر و برکت را از روزىاش برمىدارد؛
3- خداوند عزّ و جلّ نشانه صالحان را از چهره او محو مىفرماید؛
4- در برابر اعمالى که انجام داده پاداش داده نمىشود؛
5- دعاى او به سوى آسمان بالا نمىرود و مستجاب نمىگردد؛
6- هیچ بهرهاى در دعاى بندگان شایسته خدا نداشته و مشمول دعاى آنان نخواهد بود].
«وَ أَمَّا اللَّوَاتِی تُصِیبُهُ عِنْدَ مَوْتِهِ فَأَوَّلُهُنَّ أَنَّهُ یَمُوتُ ذَلِیلًا وَ الثَّانِیَةُ یَمُوتُ جَائِعاً وَ الثَّالِثَةُ یَمُوتُ عَطْشَاناً فَلَوْ سُقِیَ مِنْ أَنْهَارِ الدُّنْیَا لَمْ یُرَوِّ عَطَشَهُ»
[و مصائبى که هنگام مرگ به او مى رسد عبارتند از:
1- با حالت خوارى و زبونى جان مىدهد؛
ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ص: 60
2- گرسنه مىمیرد؛
3- تشنه جان مىسپارد، به گونهاى که اگر آب تمام رودخانههاى دنیا را به او بدهند، سیراب نگشته و تشنگىاش برطرف نخواهد شد].
«وَ أَمَّا اللَّوَاتِی تُصِیبُهُ فِی قَبْرِهِ فَأَوَّلُهُنَّ یُوَکِّلُ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً یُزْعِجُهُ فِی قَبْرِهِ وَ الثَّانِیَةُ یُضَیَّقُ عَلَیْهِ قَبْرُهُ وَ الثَّالِثَةُ تَکُونُ الظُّلْمَةُ فِی قَبْرِهِ»
[و مصیبت‌هایى که در قبرش بدان گرفتار مى گردد عبارتند از:
1- خداوند فرشتهاى را بر او مىگمارد تا او را در قبر نگران و پریشان نموده و از جایش برکند؛
2- خداوند گور را بر او تنگ مىگرداند؛
3- قبرش تاریک مىشود].
«وَ أَمَّا اللَّوَاتِی تُصِیبُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِذَا خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ فَأَوَّلُهُنَّ أَنْ یُوَکِّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً یَسْحَبُهُ عَلَى وَجْهِهِ وَ الْخَلَائِقُ یَنْظُرُونَ إِلَیْهِ وَ الثَّانِیَةُ یُحَاسَبُ حِساباً شَدِیداً وَ الثَّالِثَةُ لَا یَنْظُرُ اللَّهُ إِلَیْهِ وَ لَا یُزَکِّیهِ وَ لَهُ عَذَابٌ أَلِیم»
[و مصائبى که در روز قیامت، هنگام بیرون آمدن از قبر، بدان مبتلا مى شود، عبارت است از:
1- خداوند فرشته اى را بر او مى گمارد تا در حالى که مردم به او مى نگرند، او را به رو بر زمین بکشد؛
2- سخت از او حساب مى کشند؛
3- خداوند هرگز نظر رحمت به او ننموده و از بدیها پاکیزه اش نمىگرداند، و براى او عذاب دردناکى خواهد بود].
ابن طاووس، على بن موسى، فلاح السائل و نجاح المسائل؛ ص22؛1جلد، بوستان کتاب - قم، چاپ: اول، 1406 ق.
ابن طاووس، على بن موسى - روحى، محمد، ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ص 59 و 60؛ 1جلد، انتشارات انصارى - ایران ؛ قم، چاپ: اول، 1380ش.
