محرویتی که از پرخوری ایجاد می‌شود
سه شنبه, ۲ بهمن ۱۴۰۳، ۰۶:۴۲ ق.ظ
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند:
«إِذَا مُلِئَ الْبَطْنُ مِنَ الْمُبَاحِ عَمِیَ الْقَلْبُ عَنِ الصَّلَاح»[1]
[هرگاه شکم از مباح (حلال) پر شود، دل انسان از صلاح کور گردد].
مراد این است که پر شدن شکم اگر همه از حلال باشد خوب نیست بسبب این که باعث کورى دل گردد از آنچه صلاح حال او باشد در دنیا و آخرت، باعتبار این که سبب سنگینى و گرانى بدن شود و باعث کسالت و کاهلى گردد از طاعات و عبادات و سعى در سایر آنچه خیر او مى باشد در دنیا و آخرت.[2]
[1] تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، حکمت 165، ص 291، 1جلد، دار الکتاب الإسلامی - قم، چاپ: دوم، 1410 ق.
[2] آقا جمال خوانسارى، محمد بن حسین، شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحکم و درر الکلم ؛ ج3 ؛ ص176، 7جلد، دانشگاه تهران - تهران، چاپ: چهارم، 1366ش.